ผม - พระเจ้ามีจริงไหม?
พระเจ้า - แล้วสรรพสิ่งมีจริงไหม?
ผม - มีจริง
พระเจ้า - แล้วใครเป็นผู้สร้าง สิ่งเหล่านั้น?
ผม - ใครครับ?
พระเจ้า - ต้นกำเนิดของทุกสิ่ง
ผม - มันเกิดจาก ธรรมชาติหรือ?
พระเจ้า - แล้วคนสมัยก่อน เรียกธรรมชาติว่าอะไร?
ผม - เรียกว่าการสรรค์สร้างของพระเจ้า
ผม - แสดงว่าพระเจ้ามีจริงหรือครับ?
พระเจ้า - ถูกต้อง ถึงแม้จะไม่เห็นตัวตน "แต่พลังของพระเจ้าอยู่ในทุกสรรพสิ่ง"
ผม - ทำไมครับ?
พระเจ้า - ลองดูโลกนี้สิ ว่าทำไมมันช่างสมดุล
พระเจ้า - ข้าตั้งใจสร้างโลกนี้ ให้พวกเจ้าอยู่อย่างมีความสุข
ผม - ถ้าอย่างนั้น ทำไมถึงยังมีความลำบากอยู่?
พระเจ้า - เจ้าไม่ลำบากหรอก ถ้าหากขยัน ก็จะไม่อดตาย
พระเจ้า - ข้าได้พัฒนาให้เจ้าเป็นสัตว์ที่มีสมองฉลาด เพื่อเอาตัวรอดเป็น
ผม - ทำไมท่านถึงต้องการให้เราฉลาด?
พระเจ้า - เพื่อสร้างสมดุลของโลก
พระเจ้า - สัตว์ก่อนหน้านี้ ข้าก็ได้พัฒนาพวกมัน ให้เอาตัวรอดเป็น
พระเจ้า - ข้าได้พัฒนาให้สัตว์หากินเก่งขึ้น เหยื่อหนีเก่งขึ้น นักล่าล่าเก่งขึ้น
ผม - ถ้าทำอย่างนั้น มันไม่ได้เป็นการสร้างวังวนความทุกข์ ที่ไม่จบสิ้นหรือ?
ผม - เพราะสัตว์ฆ่ากัน เจ็บปวด ตาย แล้วก็ถูกกิน
พระเจ้า - ข้าถึงได้พัฒนาพวกมันให้รู้สึกเจ็บปวด ทั้งร่างกายและจิตใจ จะได้กลัวความตาย
ผม - ถ้าสร้างความเจ็บปวด พวกเราจะอยู่อย่างมีความสุขได้หรือ?
พระเจ้า - พวกเจ้าต้องหาทางเอง ข้าพัฒนาให้พวกเจ้าฉลาดแล้ว
ผม - ถ้างั้นผมต้องหาทางทำให้ พวกเราหลุดพ้นจากความทุกข์ทางร่างกายและจิตใจ
ผม - และรวมทั้งสัตว์อื่นด้วย
พระเจ้า - เจ้าคิดว่าจะทำได้ด้วยวิธีไหน?
ผม - ถ้าเป็นจิตใจต้องใช้ปรัชญา ถ้าเป็นร่างกายต้องใช้วิทยาศาสตร์
สรุป "พระเจ้าไม่ได้ต้องการให้เราฆ่ากัน เพราะพวกเรากลัวความเจ็บปวดที่ท่านสร้างไว้ป้องกันเรา จากความตาย
เราจึงต้องหาทางที่จะช่วยให้ ความเจ็บปวดทางร่างกายและจิตใจ
ของสิ่งมีชีวิตที่มีความรู้สึกทุกข์เป็น ลดลงชั่วคราวหรือถาวร ให้เหลือเป็นเพียงความรู้สึกตัว"