มันน่าโมโห ... มันน่าโมโห

ให้อภัย แม้จะเจ็บใจ ก็ค้องหน่วงใจไว้

กล้ำกลืนฝืนไว้ ......นั่นละ ....ล้ำเลิศ เรียกได้ว่า "ยอดคน"

ยากทำได้ แต่ถ้าทำได้ใน 100 คน อาจมี 1 เท่านั้นที่ทำได้ครับ

สำหรับผม

แค่ถามคืนว่า อ๋อ.....งั้นเหรอครับ. ok.

จากนั้นก็เดินจากไป แล้วไม่เสวนาด้วยอีก

ไม่

ต้องพูดคุยกัน

ถ้าระงับอารมณ์ไม่ได้ ก็จัดไป....

หรือจะเลือกวิธีควบคุมอารมณ์ ถ้าคิดว่ากระทำการอะไรไปจะเกิดผลเสียมากกว่าผลดี ก็ต้องอดทน.....เอาใจช่วยให้ผ่านช่วงเวลานี้ไปได้ครับ

“...ความรู้จักอดทนและอดกลั้นไม่ยอมตัวยอมใจให้วู่วามไปตามเหตุการณ์ ตามอคติ

และตามอารมณ์ที่ชอบใจและไม่ชอบใจนั้นทำให้เกิดมีการยั้งคิด และธรรมดาคนเรา

เมื่อยั้งคิดได้แล้ว ย่อมมีโอกาสที่จะพิจารณาเรื่องที่ทำที่พูด ทบทวนดูใหม่ได้อกคำรบหนึ่ง

การพิจารณาทบทวนเรื่องใด ๆใหม่ ย่อมจะช่วยให้มองเห็นละเอียดชัดเจนขึ้น

ทำให้เกิดความเข้าใจอันกระจ่างสว่างไสว ทั้งในแง่ที่จะคิด ทั้งในทางที่จะปฏิบัติ

ปัญหาหรือความติดขัดก็ย่อมบรรเทาลง สามารถจะดำเนินงานทุกอย่างต่อไปได้โดยถูกต้อง

ไม่ผิด ไม่พุ่ง ไม่หลง และไม่เสียเวลางานที่ทำก็จะบรรลุผลสมบูรณ์บริบูรณ์...”

พระบรมราโชวาท ๑๔ กันยายน ๒๕๑๖

ไม่...เอ่อไม่เคยเจอแบบนี้เลย แต่แนะนำให่นับ1ถึง100เเล้วเราจะใจเย็นลงจ๊ะ