A : วันนี้ครับ
B : มีอะไรเหรอครับ ?
A : ผมไปซื้อกล้วยมาครับ
B : แล้วมาเล่าให้ผมฟังทำไมครับ ?
A : คือผมอยากให้คุณทราบอ่ะ ว่าผมไปซื้อกล้วยมา
B : ไม่เห็นมีอะไรน่าสนใจเลย ก็แค่ซื้อกล้วย ผมก็เคยซื้อ
A : ไม่มีจะมาเล่าให้ฟังทำไม...
B : รีบพูดมา เดี๋ยวผมจะเมาซะก่อน
A : เมาอะไร ?
B : เมาเหล้า (เล่า) ไง แฮ่...
A : ตลกละ! ตกลงจะฟังหรือไม่ฟัง
B : ฟังอยู่ๆ รีบพูดมา เล่นหน่อยก็ไม่ได้...
A : วันนี้ครับ ?
B : วันนงวันนี้อะไรอีก พูดไปแล้วนี่ เดี๋ยวก็พูดไม่จบสักทีหรอก...
A : งั้นเข้าเรื่องต่อ....
B : เรื่องต่ออะไรอีก ไหนว่าจะพูดเรื่องไปซื้อกล้วย....
A : อ้าว ไอ้นี่ ไม่ใช่ต่อแบบนั้น หมายถึงพูดถึงเรื่องไปซื้อกล้วย (ต่อจากที่พูดค้างไว้)
เข้าใจยัง ?
B : เข้าใจแล้ว เราแค่แซวเล่นเฉยๆน่ะเพี่ยน เอ้ย...เพื่อน
A : อ้าว ลืมซะแล้ว...
B : ตลกละ!
A : เอาจริงละ
B : เออ เอาจริงได้แล้ว...
A : คือวันนี้เราไปขอซื้อกล้วยครึ่งหวีกับแม่ค้า
B : แล้วทำไมไม่ซื้อเป็นหวีไปเลยล่ะ
A : เอ่อ....คือเราเอาเงินไปไม่พอน่ะ ก็เลยขอซื้อครึ่งหวี
B : ครึ่งหวีแล้วไง ไม่เห็นมีอะไรน่าสนใจเลย...
A : มีสิ...
B : มีก็ว่ามา อย่าลีลา เดี๋ยวก็ตบด้วยมุกซะเลย ข้อหาลีลา
(ลืมอีกตอน ตอนที่ขอซื้อครึ่งหวีได้แล้ว แม่ค้าก็ให้คนซื้อแบ่งเอง เพราะคุ้นเคยกับแม่ค้า อีกอย่างแม่ค้ากำลังยุ่งกับการขายของให้คนอื่นอยู่
A ก็เลยจัดการแบ่งกล้วยออกครึ่งหวี แล้วยื่นกล้วยที่แบ่งเรียบร้อยแล้ว ให้แม่ค้า แม้ค้าโมโหใหญ่เลย เพราะอะไรรอติดตามตอนต่อไป........) ระหว่างนั้นก็ตัดภาพไปตอนถึงบ้านนาย A
A : ครึ่งหวีที่ว่าก็คือนี่ พร้อมยกให้ดู....

B : พอได้เห็นก็พูดขึ้นว่า "แบบนี้ก็ได้เหรอ" พร้อมทั้งหัวเราะลั่นบ้านนาย A
จบบริบูรณ์ 👈