คุณจะยอมไหม? ที่จะต้องจากคนที่คุณรัก ไปไกลแสนไกล โดยไม่สามารถติดต่อกันได้เลย และไม่รู้ด้วยว่า
จะได้กลับมาพบกันอีกไหม เมื่อไหร่ ถ้ามันเป็นเพียงวิธีเดียวเท่านั้น ที่อาจสามารถช่วยชีวิตของคนที่คุณรัก
เอาไว้ได้ ผมกำลังพูดถึงแนวคิดของหนังเรื่อง Interstellar ที่ผมเพิ่งไปดูมาเมื่อวานนี้เอง (๗ พ.ย. ๒๕๕๗)
เมื่อถึงคราวที่โลกกำลังขาดแคลนอาหารอย่างหนัก เกิดโรคระบาดในพืชส่วนใหญ่ ที่เป็นอาหารของมนุษย์
ในอากาศก็เต็มไปด้วยฝุ่น ซึ่งบ่อนทำลายสุขภาพของคนจำนวนมาก โลกไม่สามารถรองรับการดำรงอยู่ของ
มนุษย์อีกต่อไป พระเอกของเรื่องนี้จึงจำเป็นต้องทิ้งลูกสาวสุดที่รัก เพื่อร่วมกับทีมออกเดินทางไปค้นหาดาว
ดวงใหม่ ที่เหมาะสำหรับการอยู่รอดของมนุษย์ ซึ่งได้มีผู้สร้าง รูหนอน (Worm Hole) เอาไว้ใกล้กับดาวเสาร์
เพื่อใช้เดินทางข้ามกาแล็กซี่ โดยไม่มีใครรู้ว่า ผู้สร้างคือใคร (ที่ไม่ใช่มนุษย์) และยังมีอุปสรรครอพวกเขาอยู่
มากมาย เช่น คลื่นยักษ์ที่จะทำให้สึนามิกลายเป็นของเด็กเล่นไปเลย หลุมดำที่ไม่มีใครรู้ว่า มีอะไรอยู่ข้างใน
ฯลฯ แถมยังมีวาระซ่อนเร้นอยู่อีกด้วย ดูแล้วต้องคอยเอาใจช่วยพระเอกของเรื่อง ไปตลอดกว่า ๒ ชั่วโมงครึ่ง
จัดเป็นหนังแนว Sci-Fi Drama ที่เข้มข้นมาก ฉากต่างๆดูสมจริง เพราะไม่ได้ใช้เทคนิคคอมพิวเตอร์จอเขียว
(Green Screen) ในการถ่ายทำเลย อารมณ์ของหนังเน้นไปทาง Drama มากๆ จัดเป็นหนังดีมีสาระ ที่ดูสนุก
อีกเรื่องหนึ่ง แต่ผมขอบอกเอาไว้ก่อนว่า ถ้าใครไม่ชอบดูหนัง Drama ที่เข้มข้น ก็อาจจะไม่ชอบหนังเรื่องนี้ได้
แต่ถึงหนังจะเน้น Drama เป็นหลัก ก็ยังมีเรื่องราวชวนให้ลุ้นได้ตลอดเรื่อง เพียงแต่ตอนท้ายเรื่อง จะมีส่วนที่
เข้าใจยากสักหน่อย เช่น มิติที่ ๕ (มนุษย์รู้จักแค่ ๓ มิติ) เป็นต้น แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้หนังสนุกน้อยลงเลยครับ




ป.ล. - เรื่องนี้ผมก็จ่ายค่าตั๋วที่โรงหนัง SF ด้วยบัตรเครดิต K-Wave เพียงที่นั่งละ ๕๐ บาทเท่านั้นครับ อิอิ