...............................เมื่อศรัทธากลายเป็นความงมงาย.........................

ส่วนตัวชอบด้านศาสนา รู้สึกคนที่มีศาสนาเป็นคนมีเสน่ห์น่าคบหา

และส่วนตัวไม่เน้นทฤษฎี เน้นปฏิบัติค่ะ

เรื่องทรัพย์สินภายนอกไม่ยึดติด ให้ได้ก็ให้ ให้ไปแล้วใครจะเอาไปทำอะไรก็ไม่ติดใจทั้งสิ้น

แต่ใจเราก็อยากสนับสนุนผู้ที่เราเห็นว่าควรแก่การส่งเสริมค่ะ

และอยากให้กำลังใจแก่ผู้นิยมให้ทาน ยิ่งให้ยิ่งได้ ยิ่งช่วยยิ่งได้รับ เหมือนมันเป็นกฎของจักรวาล ^ ^

อย่างน้อย ก็ทำบุญเป็น

ไม่ได้ทำเพราะ หวังรวย หายป่วย

ยังไงศาสนาก็สอนให้เราทำดี และได้ดี ส่วนพุทธพาณิชย์ การทำบุญไม่จำเป็นต้องเป็นวัดเสมอไป

ทำบุญกับคนทั่วไป กับโรงเรียน ทำบุญไม่ต้องใช้เงิน การแบ่งปันสิ่งของน้ำใจ เรื่องราวต่างๆ ก็ถือว่า

เป็นบุญแห่งกัลยานิมิตรได้ เราไม่จำเป็นทำบุญด้วยเงินเสมอไป อันนี้ทราบเรื่องพุทธพาณิชย์

แต่เราก็ยังทำบุญแม้กับเรื่องใกล้ตัว แบ่งปันสิ่งที่เรารู้ถนัดให้กับผู้อื่นก็ถือว่าได้บุญ อิ่มบุญ อิ่มใจ

ความงมงายก็มีอยู่ในทุกๆศาสนา เพราะมีคนจำนวนมาก ไม่ชอบคิดเอง ศึกษาเอง ซักถามเอง แสวงหาเอง เป็นตัวของตัวเอง เขาเหล่านั้นมิได้มีศรัทธาในคำสอนที่ถูกต้อง แต่มีศรัทธาในตัวผู้ที่สอน ที่ป้อนคำสอนนั้นให้ต่างหาก อะไรจริงหรือไม่จริงก็ไม่สู้สำคัญนัก ผู้ที่เอาศาสนาบังหน้า เป็นเครื่องมือหากิน ลูกค้าส่วนมากก็คือผู้มีศรัทธาใจบริสุทธิเหล่านี้แหละ ครับผม

เราเป็นผู้เลือกครับเลือกแต่สิ่งที่ดี เลือกรับ เหรียญมีสองด้านเสมอ

ผมไม่ได้สนใจพุทธพาณิชย์เลยครับ สนใจแต่ธรรมะที่ช่วยลดกิเลสเท่านั้น เช่น หนังสือธรรมะของท่านพุทธทาส