เรียนรู้ที่จะยอมรับในความคิดที่ต่างไม่ถากถางกันและกันในยามที่พลั้งพลาด มันคือขุมทรัพย์ แห่งชีวิต(ป.ล.บทความข้างล่างต่อไปนี้..ก้อปเขามา...(อีกละ)..) อิอิ แต่เตือนใจได้ดีนะว่ามั้ย ชาวมายฯ

ชอบเรื่องนี้มากๆ อ่านบ่อยๆ เตือนตัวเอง

"แม่ของผมเป็นคนทำอาหารที่บ้านประจำทุกวัน...

คืนหนึ่งหลังจากที่แม่ทำงานหนักมาตลอดทั้งวัน พอแม่กลับบ้านมาด้วย

ความเหนื่อยล้า และทำอาหารเย็นให้เราปกติ ที่โต๊ะอาหารแม่

วางจานที่มีปลาทูที่ไหม้เกรียม บนโต๊ะต่อหน้าพ่อและทุกๆคน....

ผมรอว่าแต่ละคนจะว่าอย่างไร.....

แต่...พ่อไม่พูดอะไร และตั้งหน้าตั้งตา กินปลาทูไหม้ตัวนั้น และหันมาถามผมว่

าที่โรงเรียนเป็นอย่างไรบ้าง

คืนนั้นหลังอาหารเย็น ผมจำได้ว่า ได้ยินแม่ขอโทษพ่อที่ทอดปลาทู

ไหม้...และผมไม่เคยลืมที่พ่อ

พูดกับแม่เลย "โอย...ผมชอบปลาทูทอดเกรียมๆ ...อร่อยมากนะแม่"

คืนต่อมา ผมเก็บคำถามในใจ ก่อนนอน และถามพ่อว่า "พ่อชอบปลาทูทอด

เกรียมๆ จริงๆ เหรอ"

พ่อลูบหัวผม และ ตอบว่า...."แม่ของลูก

ทำงานหนักมาทั้งวัน...

ปลาทูไหม้ 1 ตัว ไม่เคยทำร้ายใคร แต่คำพูดที่ต่อว่ากันต่างหาก

ที่จะทำร้ายกัน"

"ชีวิตคนเรา

เต็มไปด้วยความไม่สมบูรณ์แบบ และแต่ละคน

ก็ไม่ได้เกิดมาสมบูรณ์แบบ ตัวเราเอง

ก็ไม่ได้มีอะไรดีกว่าใครๆ"

แต่สิ่งที่พ่อเรียนรู้ ในช่วงชีวิตคือ.....

การเรียนรู้ที่จะยอมรับ

ความผิดของคนอื่น และของตัวเอง

การเลือกที่จะยินดีกับ

ความคิดต่างกันของ

แต่ละบุคคลเป็นสิ่งสำคัญ ในการรักษาชีวิตครอบครัว

ที่มีความสุขและยืนยาว

“ชีวิตเราสั้นเกินกว่า ที่จะตื่นขึ้นมาพร้อมกับ

ความเสียใจที่ว่า เราทำผิดกับคนที่เรารัก

และรักเรา ให้ดูแลและ

ทะนุถนอมคนที่รักเรา และพยายามเข้าใจและให้อภัย

จะดีกว่า"

ถ้าเรารู้ เราจะทำไหม?

• เราจะบีบแตรใส่คนที่ยืนยึกยัก

ริมถนนแยกที่ผ่านมาไม๊ – ถ้าเรารู้ว่าเค้าใส่ขาเทียม

• เราจะเบียดชนคนข้างหน้า

ที่เดินช้ามากไม๊ – ถ้าเรารู้ว่าเค้าเพิ่งตกงาน

• เราจะขำคนที่แต่งตัวเชยไม๊ – ถ้าเรารู้ว่าเค้ามีชุดเก่งแค่ชุดเดียว

• เราจะรำคาญสาวโรงงาน

ที่มาเดินพารากอนไม๊ – ถ้าเรารู้ว่านั่นคือ

การฉลองวันเกิดของเธอ

• เราจะหมั่นไส้ลุงที่หัวเราะ

เสียงดังลั่นคนนั้นไม๊ – ถ้ารู้ว่าแกเป็นมะเร็งขั้นสุดท้าย

• เรารู้แจ่มชัดเสมอ…

ว่าชีวิตเรากำลังเจออะไร

แต่เราไม่มีวันรู้ว่า

"คนที่เราเจอ – กำลังเจอกับอะไร"

**โลกกว้างกว่าเงาของเรา และโลกก็ไม่ได้หมุนรอบตัวเรา

**มองข้ามเรื่องเล็กๆน้อยๆไปบ้าง ให้โอกาสและให้อภัย มีความเข้าใจซึ่งกัน

และกัน จะได้รักและอยู่ด้วยกันอย่างยั่งยืน ยาวนาน

3 คำตอบ · +3 โหวต · 0 รายการโปรด · 7 อ่านแล้ว

คำพูด คือตะปู ที่ตอกลงไปในใจคนเมื่อไหร่ ความรู้สึกที่เสียไป เอาคืนมาไม่ได้ แผลหาย แต่มีรอยแผลเป็น

เราจะคิดถึงบทความนี้บ่อยๆนะ เพราะเป็นคนพูดจาแรงกับพ่อแม่ สันดานไม่ดี ทีคนอื่น อดทนได้ แต่ดัน ไม่เก็บสันดานกะครอบครัว ตายไปตกนรกแน่ๆเลย ต้องแก้และ

แม่ก็เอามาให้อ่านนะ ดีมาก อ่านบ่อยๆ คิดตาม และทำ จนเป็นสันดานดีๆใหม่

+3 โหวต · 0 ตอบกลับ

ขอบคุณแม่ที่สอนให้มองคนแง่ดีเสมอ

ไม่ตัดสินใคร เราแปลกใจนะ คนรอบตัว ทำไมชอบตัดสินคนอื่น

แต่ก็เข้าใจ ตามันไว ถ้าใจไม่นิ่งพอก็คิดไปและ แบบที่เค้าว่า

ถ้าเรารู้ก่อน เราจะทำมั้ย

เราเมื่อก่อนเป็นบ่อยนะ หัวเนี้ยรุนแรง คิด ตัดสิน

ในบางข้อที่เป็นจุดอ่อน ก็พลั้งปากหลุดคำที่คิดว่าคนนั้นๆ แต่คนที่ได้ยินคือเรา คนนั้นไม่รู้อะไรเลย

กินยาพิษซะเอง คนที่สะสมอารมณ์ไม่ดี จิตใจจะขุ่นมัว

มองใครก็แย่ หันมาสะสมจิตใจแห่งการให้

ตอนนี้ฝึกบ่อยๆ บทความดีนะ บทความดีๆ และคำพูดดีๆก็ติดทนในใจคน ในสมองในความทรงจำไปอีกนานเช่นกัน อยู่ที่เราจะเลือกเป็นด้านไหน เทา ดำ ขาว

หรือผสม ไม่ชัดเจน

+2 โหวต · 2 ตอบกลับ

คำพูดที่ไม่เคยคิดจิงๆมันค่อยาพิษ ...พึ่ตูนบอกไว้ 5555

+0 โหวต

ใช่เลย โอเย้ 55

+0 โหวต

หากปล่อยวางกับสิ่งพบเห็นที่ไม่สบอารมณ์ได้จะเป็นการรักษาสภาพจิต

ของตัวเองได้ในระดับหนึ่ง ขอบคุณสำหรับบทความดี ๆ ที่หามาให้ซึ่งเป็น

ข้อคิดอย่างดีกับการใช้ชีวิตอย่างมีคุณค่าครับ

+2 โหวต · 0 ตอบกลับ

คำตอบของคุณ

(ไม่บังคับ)

เพื่อรับการแจ้งเตือนเมื่อมีการตอบกลับ

คำถามที่คุณอาจจะสนใจ

คำถามในป้ายกำกับ
ถามคำถาม