เรื่องของนาฬิกาข้อมือ

ความสุขบางอย่างแต่ละคนไม่เหมือนกัน

ผมกินข้าวกลางทุ่งนากับชาวบ้าน อาจมีความสุขกว่าคนกินข้าวบนห้างคนเดียวนะ

โชคดีแหะ ไม่ได้อยู่สังคม คนบ้าวัตถุ และบ้าเห่อ

ขนาดซื้อมือถือแพงๆ ต้องแอบๆใช้ ไม่อยากโดนทัก

ซื้อเสื้อผ้าแพงๆ ยี่ห้อแบรนด์เนม ก็แค่ใส่ให้คุ้มค่า

555 เจอคนกวนกลับ น่ากลัวแทนนะเนี้ย

ในกลุ่ม ที่ผมอยู่ มีคนเล่นเศษผ้า เก่า 80-150 ปี มูลค่าเป็นแสน

มันขึ้นอยู่กับคนว่าให้ค่า กับอะไร บางคนมีความหลังฝังใจกับสิ่งนั้นๆ จึงให้คุณค่าเและราคากับสิ่งนั้น

แต่ก่อนเราก็ชอบใช้ของแพง แต่ไม่เห็นความแตกต่าง เสื้อราคาสี่พันกับเสื้อราคาสามร้อยกว่าบาท ซักบ่อยๆก็เยินไม่ต่างกัน ดูสิ้นเปลืองไร้สาระ อืม!! ถ้าเป็นดาราใช้ของแพง ยังดูเป็นการใช้เงินต่อเงินอัพเกรดเพิ่มค่าตัว ยังดูสมเหตุสมผล

ขอบคุณสำหรับอารมณ์ขัน เกือบทุกโพสเลย ฮาดีค่ะ

ไลฟสไตล์คนมันไม่เหมือนกันค่ะ

แต่ละคนชอบไม่เหมือนกันครับ

พี่คุณอาจจะชอบของแพงๆ แต่อย่างคุณอาจไม่ชอบ คำถามคุณมันอาจไม่เข้าหูเขาละมั้งครับ แต่ก็ไม่น่านะ

เพราะต่างคน ย่อมคิดต่าง ช่างเขาเถิด

อย่าเตลิด เปิดใจตาม ลามแบบเขา

ต่างคนชอบ ต่างคนทำ ย้ำไม่เอา

ตามอย่างเขา ทั้งนิสัย และใจคอ

ของที่มีราคาสูง.... มักต้องใช้ความพิถีพิถันเป็นอย่างมากในการสร้าง

คุณภาพก็จะดีกว่าของที่ราคาถูก เช่นถ้าเป็นนาฬิกา ก็อาจจะมีน้ำหนักที่พอใส่แล้วจะให้ความรู้สึกกระชับ รวมถึงความเที่ยงตรงในการบอกเวลา บางรุ่นก็อาจมีฟังก์ชั่นที่พิเศษกว่าปกติเพิ่มมาให้

และในบางครั้ง เมื่อเราพาตัวเข้าสู่สังคมที่คนส่วนมากนิยมในวัตถุ การใช้ของที่มีราคา จะเพิ่มความน่าเชื่อถือ น่าคบหารวมถึงจะทำให้เราดูดีในสายตาของอีกฝ่าย ซึ่งจัดว่าเป็นเรื่องจำเป็นระดับหนึ่ง บางครั้งเราอาจจะต้องทำทั้งๆที่เราไม่ได้อยากทำ ทั้งนี้ก็เพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์ของตัวเราและขององค์กรที่เราสังกัดอยู่ครับ

" สิ่งที่ควรทำ..มักต้องทำก่อนสิ่งที่อยากทำเสมอ "