เคยเลี้ยงแมว ระบบปิดเช่นกันค่ะ
เพราะร้านค้าติดถนน
ต่อมา แมวก็อยากไปทำความรู้จักเพือ่นบ้าน
เลยต้องหากรงมาขัง ตอนร้านเปิด
พอร้านปิด ก็ปล่อย ในบ้านค่ะ
ทำหมัน ช่วยได้เยอะ ไม่ร้อง
แต่มีครั้งนึงย้ายบ้าน แมวร้องระงม เพราะไหม่คุ้นที่
จนคนแถวนั้นรำคาญ
สุดท้ายเลยปล่อยค่ะ ปรากฎว่า ตัวนึง
ตอนเราเจอมัน มันจำเราได้ มันข้ามมาหาเรา ไม่รู้ทำไม ระหว่างทางจะข้ามมาหา
เลือดพุ่งทั้งร่าง ต่อหน้าต่อตา เลยไม่รู้โดนวางยา หรือรถชนกันแน่
อีกตัว หายสาบสูญ คาดว่า ไม่รอเราแล้ว
ถ้าตอนแรก รู้อยู่แล้วว่าต้องขังเค้า แสดงว่าต้องยอมรับให้ได้ ว่าเค้าอาจไม่มีความสุขไปครึ่งนึง
เกดก็เลี้ยงชูก้าร์ อีกสองตัว ขังกรงอีก เพราะมันเป็นสัตว์ป่า มันชอบอิสระ
เรากลัวมันหนี
แต่บ้านน้า น้าเลี้ยงแมวปล่อย เพราะบ้านมีพื้นที่
อยู่มาเนิ่นนาน กลับบ้านถูก มากินข้าวทุกสามมื้อ
ทำหมันหมด
แต่จู่ๆก็หายตัวไป ไม่รู้ไปไหน โดนใครเอาไปฆ่ามั้ย
สรุป การเลี่ยงสัตว์ มีความเสี่ยงสูงที่เราและตัวสัตว์จะไม่มีความสุข
ต่อให้ขัง หรือไม่ขัง
แต่ขังก็ทรมานกว่า เพราะเค้ารักอิสระกัน
เค้าชอบแสงแดด สายลมกัน
ถ้าไม่มีพื้นที่ให้วิ่ง ให้มันได้เห็นแค่บ้านสี่เหลี่ยม กำแพงๆ
ก็ทรมาน น่าสงสารค่ะ งาานนี้ ต้องชั่งใจเองดีกว่า
แต่เกดเข็ดแล้วที่จะเลี้ยงสัตว์
ถ้าชูก้าร์ตาย ก็ไม่เลี้ยง
ยกเว้น มีบ้านหลังใหญ่ๆ มีพื้นที่เยอะๆ
จะเลี้ยง ไซบีเรียน คู่นึงค่ะ
