ชีวิตที่มีขอบเขตมากเกินไป

อาจทำให้เราดูแลรักษาได้ยากขึ้น..บางครั้งอาจทำให้เรา..ไม่มีที่ว่างพอ..

สำหรับวางสิ่งของที่จำเป็นที่สุดในชีวิตก็ได้..พื้นที่ของชีวิต..

ที่เต็มไปด้วยสิ่งของที่ไร้ค่า..ไม่มีประโยชน์..

เหมือนกับเศษขยะทางอารมณ์และความรู้สึกที่ร้าย ๆ..

ที่เราชอบเก็บสะสมจนล้นห้องหัวใจ..

ย่อมไม่มีคุณค่าต่อชีวิตของเรา..

หากพื้นที่..ทุกตารางนิ้วในหัวใจเรา..

เต็มไปด้วยขยะอารมณ์..ขยะความคิดร้าย ๆ..เหล่านั้น..

ซึ่งจะทำให้พื้นที่ห้องหัวใจของเรา..ดูเกะกะ..รก..รุงรัง..ไม่น่าดู..

พื้นที่ของชีวิตของเราก็เช่นเดียวกัน..หากเราไม่จัดเก็บให้สะอาด..เรียบร้อย..

ไม่มีพื้นที่ว่าง ๆ สำหรับพักใจบ้าง..ก็จะทำให้ชีวิตของเรา..ดูสับสน..วุ่นวาย..

เรามาช่วยกันจัดเก็บพื้นที่ของชีวิต..

ให้เป็นระเบียบ..เพื่อจะได้มีพื้นที่ว่าง ๆ ไว้..สำหรับเก็บอารมณ์และความรู้สึกที่สงบ..

ที่เราเรียกว่า..ให้สติมากขึ้น..เพื่อเพิ่มพื้นที่ห้องหัวใจ..จะได้ที่เก็บแต่สิ่งดี ๆ...

เป็นพื้นที่ว่าง ๆ ที่เต็มไปด้วยความสุขสงบภายใน..นั่นเอง..จงจัดระเบียบอารมณ์..

เพื่อเพิ่มความรู้สึกนึกคิดที่ดีงาม..ลงในพื้นที่ว่าง ๆ เพื่อเป็นการพักผ่อนจิตใจ..

เมื่อจิตใจสงบ..พื้นที่ในห้องหัวใจของเรา..ก็จะขยับขยายออกไป..

เพื่อเพิ่มที่ว่าง ๆ ไว้..ให้เราวางชีวิตได้ง่ายขึ้น..หากจิตใจไม่สงบ..

พื้นที่ในห้องหัวใจของเรา..ก็จะแคบ..รกรุงรัง..ไม่เป็นระเบียบ..

นั่นจะเป็นการเพิ่มขยะความคิด..ขยะอารมณ์ต่าง ๆ มากมาย..

ลงในพื้นที่จิตใจของเรา..

คุณล่ะ ขีดเส้นขอบเขตไว้แค่ไหนในชีวิตของคุณ หรือปล่อยวางลงบ้างไหม