การไปเที่ยวแหล่งอบายมุข สร้างจิตใจมนุษย์ให้เป็นสัตว์ได้อย่างไร?

มนุษย์ก็คือสัตว์โลกชนิดหนึ่ง ซึ่งมีทั้งดีและชั่วครับ

จะดีจะชั่ว ไม่ได้ขึ้นอยู่กับสถานที่ หรือขึ้นอยู่กับเพื่อนฝูงที่พาไป

อยู่ที่เขาเติบโตมาแบบไหน หรือ ถูกสั่งสอน หรือเคยอยู่ในสภาพแวดล้อมเป็นอย่างไร

แค่ไปเที่ยวแหล่งอบายมุขเอง แค่ครั้งเดียวไม่เป็นไร แต่ถ้าเกิดชอบใจติดใจอยากไปอีก

จิตใจก็ยังเป็นมนุษย์นี่แระ แต่เป็นมนุษย์ที่หลงในกิเลสตัณหา หลงในกาม ครับ

ไม่ได้ไปแล้วกลายเป็นกระต่าย กลายเป็นแมวที่ไหน

มันทำให้เราเกิดกิเลศตัณหา มักมากในกาม และอาจเสพย์ยานรก

หากไปแล้วเสพย์ติด เราคงต้องไปซ้ำๆ

มีแต่เสียเงิน ไม่มีได้เงินครับ นานๆปอาจทำให้เราชิปหายได้

มันไม่โปร่งทั้งจิตใจละสภาพแวดล้อม

การไปเที่ยวแหล่งอบายมุข สร้างจิตใจมนุษย์ให้เป็นสัตว์ได้อย่างไร?

เพราะว่าเข้าไปแหล่งอบายมุขแล้ว แต่ไม่มีสติ ไม่รู้จักระงับจิตใจตนเองให้เพียงพอ

และไม่ระอายต่อบาป คือ ไม่มีหิริโอตตับปะ

สุดท้ายก็สร้างความเดือดร้อนให้กับชีวิตตนเองและคนรอบข้าง ไม่ว่าจะเป็นข่มขืน ล่วงเกิน หรือฆ่ากันเอง

นั่นล่ะ ถือว่า อบายมุขสร้างจิตใจมนุษย์ให้เป็นสัตว์แล้ว แต่เป็นสัตว์เดรัจฉาน ไม่ใช่สัตว์ประเสริฐ

เพราะสัตว์ประเสริฐ จะมีสติ รู้จักระงับจิตใจให้ตนเอง มากกว่าสัตว์เดรัจฉานครับ

เหตุผลที่มนุษย์เป็นสัตว์ประเสริฐ เพราะว่า......

ในหลักคำสอนของพุทธศาสนา พระพุทธองค์เคยตรัสว่า

มนุษย์ทุกคนเกิดมา ล้วนชื่อว่าเป็นสัตว์โลกอยู่แล้ว แต่อยู่ในฐานะเป็น '' สัตว์ประเสริฐ ''

ซึ่งสัตว์ประเสริฐ มีโอกาสได้บำเพ็ญเพียร ได้สร้างความดี ละเว้นจากอบายมุขทั้งปวงได้มากที่สุด

และมีโอกาสทุกอย่างเหนือกว่าสัตว์เดรัจฉานทั้งปวง

แต่ดีที่สุด ก็คือ ไม่ไปเข้าเกี่ยวข้องกับแหล่งอบายมุข ถ้าไม่จำเป็น

เพราะคำว่า '' อบายมุข '' คือหนทางแห่งความเสื่อม......

ได้ ครับ

ขาดสติ สติขาด สัตว์ป่าออก