มุมมองที่ต่างกัน

เห็นด้วยมากๆเลย

โลกน่าจะเหวี่ยงคนที่เข้ากับเรา ทัศนคติ ความต้องการมาให้เราเนอะ

ส่วนใหญ่ คู่กรรมกันทั้งนั้น ต้องถ้อยที ถ้อยอาศัย เข้าใจ อดทน อภัย

คู่รักจึงประคองกันได้ บางคู่นานวันไป เริ่มเปลี่ยนจากต้องการความรัก เป็นคู่นอนคนใหม่

เป็นเงิน เป็นบ้าน เป็นรถ เป็นชื่อเสียง เลยมีการเลิกลากัน

คนบางคนมีสิ่งดีๆใกล้ตัว ก็อยากไปไข้คว้าสิ่งที่ไม่มี

เป็นความจริงแท้

บางทีมีแต่เงินให้ ครอบครัวมันก็ไม่เป็นครอบครัวหรอกนะ

หาคนที่เข้ากะเราได้ดีกว่า ส่วนเรื่องเงินค่อยๆหาไม่ต้องรวยมากหรอก

เอาแค่ไม่มีหนี้สิน พอใช้ พอรักษาเวลาเจ็บป่วยน่าจะพอแล้วแหละ

คนส่วนใหญ่ไม่พอใจในสิ่งที่ตัวเองมี หรือพอใจในผลลัพธ์ในชีวิตที่ตัวเองมี

ไม่พอใจ ทุกเรื่อง ตั้งแต่ คนรัก ความรัก การงาน ฐานะครอบครัว

ชื่อที่พ่อแม่ตั้งให้ หรือสีของรถ ...คิดว่าชื่อนี้ สีนี้ไม่ถูกกับดวงชะตา

รูปร่างหน้าตา คิดว่าไม่สวย ไปทำศัลยกรรมเพิ่ม หรืออ้วน ไป ผอมไป

ความเคยชินทำให้กรอบการมองของเราแคบลง และมองข้ามสิ่งดี ๆ ที่เรามีอยู่

หรืออยากมีในสิ่งที่คนอื่นมี แต่ตัวเองไม่มี และคิดว่าตัวเองยังขาดบางสิ่งบางอย่างไป

ทั้งๆ ที่สิ่งที่ตัวเองมีนั้นอาจเป็นสิ่งที่ปรารถนาของคนส่วนใหญ่

กว่าจะรู้ว่า เรามีสิ่งดีๆ นั้นอยู่ ต่อเมื่อเราเสียสิ่ง ๆ นั้นไป

คนแต่ละคนมีสิ่งที่ดีที่สุดอยู่ในตัวเอง เกิดมา ไม่ว่ารวยหรือจน

ทุกคนสามารถมีความสุขได้ ถ้าเรารู้จักหยุดความอยากได้อยากดี

สิ่งดีๆ บางอย่างอาจจะน้อยใจหายไป รักษาสิ่งที่เรามีไว้ พอใจในสิ่งที่เรามี

เท่านี้… ชีวิตก็จะ “มีความสุข”

เป็นจริงตามนั้นอ่ะครับ

เพราะมีตัวอย่างให้เห็นได้ ในชีวิตจริงทุกวันนี้.