ความอยากเป็นบ่อเกิดของความทุกข์

ความอยากในการกลับนิพพานไม่ใช่ทุกข์

ความอยากไม่ใช่กิเลส ที่อะไรที่เกิน พอดี คือ กิเลสกมด

เห็นด้วยที่หามาให้อ่าน ข้างบนแค่เสริมในมุมตัวเอง

ความอยากมีสะพานข้ามห้วยที่ชุกชุมไปด้วยไอ้เข้เป็นบ่อเกิดของความทุกข์มั้ยครับ ... ถ้าไม่มีสะพาน

คนเราเมื่อรู้จักพอเมื่อไร

ความสุขก็เริ่มมาเยือนเมื่อนั้น

ปรัชญาเยอะ ปรัชญาแยะ ได้แต่อ่าน

หรือใช้เพียง แค่ขับขาน ตามท่านอื่น

ปฎิบัติ กันบ้างไหม ให้ได้ชื่น

หรือแค่ยื่น เพียงแค่อ่าน ผ่านเลยไป !!!!

ในสังคม ล้วนมีลม ป้อนความหวาน

สวมหน้ากาก เข้าหากัน นั้นมากหลายยยย

ใจคิดต่าง ปากตอบอย่าง ต้องชั่งใจ

นี่แหละใจ ข้างในลึก ถึกควายทุย

ทุกข์ที่ลำบากกดลิฟท์ลงไปหาซื้อของกินเพื่อประทังความอยากเลย..

ขอบคุณสาระดีดีที่นำมาฝากกันนะครับ

ถ้าเราไปฝืนธรรมชาติ หรือพยายามจะเปลี่ยนแปลงธรรมชาติ ก็จะทำให้เราเป็นทุกข์ ก็จริงตามที่คุณกล่าวมานะ....

แต่บางครั้ง....ธรรมชาติในชีวิตบางอย่าง หากให้โทษ และไม่ได้ให้ผลดีเสมอไป

เราก็สามารถฝืน ควบคุม และหลีกห่างได้

เพื่อไม่ให้ธรรมชาติที่เป็นโทษ กลับมาทำลายชีวิตของเราเอง ซึ่งคือหนทางแห่งความเสื่อมในชีวิต

ตามหลักคำสอนของพระพุทธศาสนาถึงได้มี '' ศิล สติ และปัญญา '' ให้นำมาใช้ในการดำเนินชีวิต

ให้นำมาใช้ควบคุมจิตใจของตนเอง หรือวางแผนให้กับชีวิตตนเอง

เพื่อมิให้ไปตกสู่ที่ต่ำของชีวิต หรือไปสู่ความประมาทในชีวิต และเพื่อความเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์แบบครับ......

หากจะเรียกจริงๆก็คือ.........'' เดินทางสายกลาง '' นั่นเอง.........