มุมมองความรักของแต่ละช่วงอายุ ( ที่ผ่านมาของชีวิตคุณ ณ.จนถึงปัจจุบันนี้ ) คุณมีความคิดเห็นอย่างไรกันบ้างเอ่ย....!!!!!

ได้เลย จัดไป

ช่วงเด็กๆ คิดว่า ความรักเป็นสิ่งสวยงาม อยากรู้ อยากลอง อยากมีกับเค้า (ดีนะที่ไม่ลอง)

ช่วงมัธยม เริ่มรู้สึกกลัวๆในรัก มีแต่คนอกหัก มีแต่รักไม่ดีของคนอื่นมาสอนใจ

ช่วงเรียนจบ คบแต่มิตรดีดี เลยเห็นรักจากการเป็นเพื่อน เป็นครอบครัว รู้ว่าโลกเรามีรักมากมายรูปแบบ แต่ก็ไม่สนใจรักแบบหนุ่มสาวอยู่ดี

จริงๆความรักดีดี ที่บริสุทธิ์มีนะ เชื่อว่ามีตลอด นั้นคือ พ่อแม่ แม้ท่าจะชอบด่าว่า ไม่เข้าข้าง ไม่ตามใจ แต่ไม่เคยทอดทิ้งเราเลย

แต่อย่ามาถามนิยามรักแบบหนุ่มสาว หรือคู่รักนะ ไม่เคยให้นิยามกับมัน

ความรัก คือ สิ่งสวยงาม

ตอนเด็ก ความรัก คือ สิ่งสวยงาม รักที่มีแต่ความจริงใจ ไร้เดียงสา

โตขึ้นมาหน่อย ความรัก คือ ความรู้สึกดี ที่มีต่อกัน แม้บางครั้งจะรักเขาข้างเดียว

โตขึ้นอีก ความรัก คือ ความรู้สึก ที่แตกต่างกันไป บ้างก็ใช้เหตุผลในการรักใครสักคน บ้างก็แค่แอบรักก็พอ บ้างก็ต้องการครอบครอง บ้างก็รักไม่ลืมหู ลืมตา บ้างก็รักทั้งๆ ที่เจ็บ บ้างก็รักถึงแม้จะเป็นน้อย..

สุดท้ายแล้ว สุขก็เพราะรัก เศร้าก็เพราะรัก อยู่ที่ตัวเรา...

"ความรัก" ต้องมาพร้อมกับคำว่า "ศีลธรรม" "ความเข้าใจ" "ความเชื่อใจ"

วัยไหนความรักก็ยังสวยงามเสอมแค่เราแยกให้ออกว่า รักหรือหลง อยากได้มาหรือแค่มอบสิ่งดีดีให้แก่กัน

แยกความรักให้ออกมาเท่านั้นเอง ความรักคือการอยู่ด้วยกัน ดึงดันที่จะไปกันให้รอดโดยที่ฝืนสุดท้ายก็คงต้องจากกัน

ความรักสวยงาม ความรักทำให้ทุกข์ แย่งชิง แล้วแต่มุมมองของแต่ละคนว่าคิดยังไง

ตอนวัยรุ่นอาจจะหวือหวา... แต่ตอนนี้เฉย ๆ มีแอบอิจฉาคนมีความรัก...นิดหน่อย...

เปลี่ยนไปเรื่อยๆตามประสบการณ์ตรงและจากคนรอบข้างค่ะ แต่ก็ยังมองว่าเป็นเรื่องที่ดี หากเจอคนดีดีเข้ามา โปรดอย่าปล่อยเขาให้คนอื่น ดูแลกันดีดี แค่นั้นพอค่ะ

มุมมองความรักของผม ก็ได้พัฒนาขึ้นเรื่อยๆตามอายุ ซึ่งก็คงจะเหมือนกับคนส่วนใหญ่ครับ สมัยอายุน้อยๆ

ก็ใช้อารมณ์กับความรู้สึกล้วนๆ พออายุมากขึ้นก็ระมัดระวังมากขึ้น และใช้เหตุผลประกอบการตัดสินใจด้วย

เพื่อให้มีความทุกข์จากความรักน้อยลง มีความสุขมากขึ้น แต่ตอนนี้ผมยังไม่มี...เลยครับ เศร้าจังเนอะ อิอิ

เรื่องนี้อ่ะเหรอ ได้แต่อึ้งลูกเดียว ตอบไม่ได้ง่ะ 5555