อ่านเรื่องนี้แล้วรู้สึกอย่างไรคะ ???

เฮ้อออ...!!!..

มันก็คงต้องปรับตัวกันทั้งคู่นั่นแหละ..เพื่อชายที่ตนรัก..เพราะมันดันเป็นคนเดียวกัน...

ใครอ่าน ขอให้คนเป็นลูกเข้าใจ

น้ำตาจิไหล ซึ้งอะไรอย่างนี้น้ออออ

ก่อนอื่น ขอแนะนำหนังเรื่องนี้ สะท้อนเนื้อหาตามที่ถาม ถึงชีวิต

ครอบครัวเดี่ยว พอมีครอบครัว พ่อแม่ก็คือ คนนอกสายตา

ไทยเราสมัยนี้ ครอบครัวเดี่ยวเยอะ ไม่เหมือนเมื่อก่อน

ไม่เหมือนครอบครัวคนจีน หรือตามชนบท

แม่เกดบอกว่า ไม่เคยหวังให้มาเลี้ยง แม่จะทำงานหนัก หาเงินเลี้ยงลุกแล้ว

แม่ยังหาเงินไว้ให้ตัวเองยามแก่ เพราะแม่บอกว่า ใดๆในโลกไม่แน่นอน

ไม่รู้ลูกจะดูแลมั้ย ลุกจะมีครอบครัวมั้ย เราต้องดูแลตัวเองให้ได้

ส่วนนึงที่คิดโสด ก็ด้วยเพราะ ไม่อยากเอาความรักให้ใครอื่น นอกจากพ่อแม่

แต่ไม่ได้เป็นลูกรัก ลูกที่ดีหรอกนะ ยังเลวเสมอต้น เสมอปลาย 555

เคยอ่านเวอร์ชั่นไม่ใช่กลอน อ่านไปร้องไห้ไป

รู้มะ ใครส่งมา คุณแม่ค๊าาาาา

มาตอบอีกนิด เพราะเชื่อว่าวันนึงเราก็ต้องแก่

หนูมักได้ไปเลี้ยงอาหารบ้านพักคนยากไร้บ่อยๆ และบ้านคนชราภาพด้วย

เค้าแบ่งโซน แข็งแรง ใกล้ตาย เป็นโรค แบบแบ่งเขต

เวลาเอาอาหารไปให้ก็น่ารัก เผื่อเพื่อนๆคนแก่ของเค้าด้วย

แล้วก็ต้องมานั่งร้องเพลงขอบคุณ

.....คนที่นำของมาบริจาค หนูว่าไม่มีใครอยากมีสภาพแบบนี้

..........เป็นผู้รับ ต้องรอคนมาหา มาให้ เรียกให้กิน

อยากให้ลูกๆมองว่า ถ้าเป็นตัวเอง อยู่แต่กับสังคมเดิมๆ คนแก่ๆ

มากหน้าหลายตา ไม่มีเด็กไว้อ้อน ไว้สอน ไว้สั่งมัน จะเหงาปาก เหงาจิตแค่ไหน

.......วันๆก็เหมือนสัตว์ หนูไม่ได้เปรียบแรงไปนะ

........หนูมองแววตาคุณยาย คุณตาทีไร หนูคิดแบบนี้จริงๆ

............เหมือนยืนเกาะกรง รอว่าเมื่อไหร่คนจะเอาอาหารมา

...................คนนี้จะมา คนนี้ก็ไป ไม่มีใครอยู่กับเค้าทุกวันแบบ

........................คนที่มีลูกหลาน มีแต่คนเวียนมาก็ไป

............................คนของรัฐ หรือมูลนิธิ ใครจะมารักเราจริงเท่าคนในครอบครัว

พูดไป น้ำตาไหลไป หดหู่ใจ

เลยตั้งใจ ปีละครั้งอย่างน้อย ต้องไปสถานสงเคราะห์เหล่านี้ ไปสร้างความสุขเล็กๆ

.......และจะทำกรรมดี ดูแลพ่อแม่ เราก็คงไม่อยากให้พ่อแม่ ตายาย เราเป็นแบบนี้

.............มองแล้ว ต่อให้ลูกหลานเลี้ยงดู แต่มีเขยสะใภ้ ชอบยุให้พ่อแม่เราอับอาย

หนูเจอมา การเลือกคู่ครองมาร่วมชายคาก็สำคัญ ถ้ามันไม่รักครอบครัวเรา

...........เราอย่าไปแต่งกับมัน สงสารพ่อแม่ ตายายมาก

แล้วเราก็ไม่รู้ว่า วันนึงเราจะเจอกรรมมั้ยให้มีคู่ มีลูก

.......ถ้าทำกรรมดีไว้ ทำตัวดีๆ เราก็มีลุกดีๆมาเชยชม

หดหู่ค่ะ สงสารคนที่ถูกทอดทิ้งทุกคนทั้งเด็กและคนชรา อยากให้ทุกคนดีๆต่อกันไม่ทอดทิ้งกัน

และส่วนตัวเชื่อในกรรมบันดาล

ทุกสิ่งเกิดจากเหตุ ....หากมีสิ่งไม่ดีไม่งามกับเราเป็นเพราะเหตุที่เราเคยทำไว้ให้อโหสิกรรมต่อกันจะดีกว่ามานั่งโทษใครเพราะจะเกิดกรรมร้ายไม่สุดไม่สิ้น

ตอนนี้ลุงก็กลัวถูกพาไปทิ้งที่บ้านบางแคเหมือนกัน

ป้า กับลูกสาวลุง ขู่บ่อยๆ ว่าถ้าลุงบ่นมากจะพาไปไว้ที่นั้น

เคยทราบมาว่า คนชราที่ถูกทิ้งกลับไม่ใช่คนโสด

เมื่อก่อนเคยได้ยินเสมอว่า หากใครไม่แต่งงานระวังแก่ไปจะไม่มีใครเลี้ยง

แต่สมัยนี้ บ้านพักคนชรา กลับเป็นที่พักพิงของคนที่แต่งงานมีลูกเกือบทั้งนั้น

คนที่ ลูกแท้ๆ นั้นแระที่พามาทิ้ง หรือไม่ก็ถูกยุจากเขยหรือสะไภ้

ทำให้ลูกในไส้เกิดรำคาญพ่อแม่ของตัวเอง เลยพามาอยู่ที่นั้น

บางคนแบ่งมรดกให้ลูก ๆ สี่คนไปแล้ว

ลูกๆ ก็เกี่ยงกันที่จะดูแลพ่อแม่

เลยพาพ่อหรือแม่ที่เหลืออยู่ไปบ้านพักคนชรา

บางคนร้ายกว่านั้น ไปรับอุปการะเด็กกำพร้ามาเลี้ยง

พอผู้เป็นสามีตายหรือคุณตาตาย

เด็กนั้นโตเป้นหนุ่มแล้ว หลอกพาคุณยายหรือผู้ที่เด็กเรียกแม่ไปอยู่ที่บ้านบางแค

ซ้ำยังขายที่ดินและบ้านของคุณยายไปด้วย

เรืองเศร้าๆ ทั้งนั้น

ตอนหนูเรียน มหาลัย ได้แวะไปทำกิจกรรมหนหนึ่งค่ะ บ้านพักคนชรา ที่ จ.มหาสารคาม

หนูมองดูแล้วถ้าไม่มีใครไปเยี่ยมก็คงตรอมใจ

แต่ดีที่มีนิสิต ไปทำกิจกรรมบ่อย ทำให้คนแก่ไม่เหงามาก แต่ก็แค่เรียกรอยยิ้มได้เฉพาะเวลานึ่งเท่านั้นแหล่ะ พอนิสิตกลับ คนแก่ก็เศร้าเหมือนเดิม

อยากรู้จังพวกที่พาพ่อแม่ไปทิ้ง บ้านพักคนชรา จิตใจเขาทำด้วยอะไร

พี่เก็จเว้นวรรคทำให้ดูไม่เยอะ

ขอบคุณที่แบ่งปันเน้อ