คุณยอมรับความแตกต่างของคนอื่นได้มากขนาดไหน?

อยากถามอยู่พอดี ช่วงนี้เจอแต่คนทัศนคติไม่ตรงกับเรา

แถมไม่ฟังเรา ได้ยิน แต่ไม่ได้สนใจอะไร ก็ยังยึดมั่นในความคิดว่าตนเองถูก

แบบนี้ ยอมรับเลยว่า อย่ารู้จักกัน ดีกว่า เสียอารมณ์

แต่เป็นคนชอบความแตกต่าง และก็คบได้กับคนที่มีความคิดเห็นต่าง แค่เปิดใจเข้าหากัน

อย่าคิดแค่ของตัวเองดีคนเดียว คนอื่นไม่ดี

สรุป ยอมรับได้ ถ้าไม่เห็นด้วยก็แค่ บอกเหตุผลของเราไป

แต่พวกที่ไม่ยอมรับ อาจนิ่งใส่เรา หรือพวกเค้าก็ว่าร้ายกับความคิดเรา

มาเพิ่มเติมว่า สงสัยใจแคบ อาจไม่ได้ยอมรับความคิดใครก็ได้

ไม่รู้สิ บทจะใจกว้างก็กว้าง

บทจะแคบก็แคบ

วุ้ย

มากๆ

ยอมรับได้ จนปลงไปนานแล้วล่ะครับ..............

มันทำให้รู้ถึงสัจธรรมของชีวิตเลยว่า คนเราเกิดมาไม่เหมือนกัน มีความคิดและเส้นทางชีวิตที่ไม่เหมือนกัน

หากความแตกต่างของผู้อื่น มันคือสิ่งที่ดี สามารถทำให้เรายอมรับได้ ก็ยินดีจะรับ

แต่หากความแตกต่างของผู้อื่น มันเลวร้าย จนเกินที่จะรับมัน ก็จะถอยห่างออกมา ไม่ขอเข้าไปข้องเกี่ยว...

ประมาณว่า.......'' เรื่องนี้ ริวจะไม่ยุ่ง '' 555+++

เปิดใจยอมรับกับสิ่งที่เขาเป็น ถ้าเข้ากับเราได้ก็ดี แต่ถ้าเข้ากันไม่ได้ก็ห่างกันสักนิดครับ

ไม่มีใครเหมือนกันหมดหรอก มีแต่ความแตกต่างที่อยู่ร่วมกันทั้งนั้นบนโลกใบนี้

ถ้าความแตกต่างนั้นไม่สุดโต่ง ก็รับได้

แตกต่างได้ แต่ไม่แตกแยก เน๊อะ.....

ค่อนข้างมาก มองอย่างเข้าใจ ให้เยอะๆ

ถ้าเข้าใจว่าคนเราต่างมีเอกลักษณ์เป็นของตัวเอง

เราเองยังไม่ค่อยเหมือนใครเลย

นับประสาอะไรที่จะไปต้องการให้ใครเหมือนอย่างเรา

รับได้เสมอ...

แต่ไม่ควรเอาความต่างส่วนตัวมาเป็นปัญหาแก่ส่วนรวม....เช่น..บางคนอารมณ์ร้อน หงุดหงิดง่าย หิวก็รมณ์เสีย อกหักก็รมณ์เสีย แล้วพาลมาเหวี่ยงวีนใส่เพื่อนร่วมงาน...แบบนี้บ่อยๆ คนอื่นพลอยสติแตกไปด้วย

เพราะต่างคน ต่างมุมมอง ต่างต้องคิด

เพราะต่างจิต ต่างใจ ใคร่ไม่รับ

ตัวเราเอง ยังต่างมอง จึงต้องปรับ

เพื่อยอมรับ ในความต่าง บ้างบางคราว

( ว่าป่ะ...................................จ้ะ !!!! )

ไม่เคยอยากยอมรับความแตกต่างของคนอื่น

แต่จะยอมรับได้ หากความแตกต่าง(ที่เกิดจากคนอื่น)นั้นไม่มีผลร้ายกับตัวเรา

บางคนคิดแตกต่าง แต่สามารถกลมกลืน ผสมผสานกับความคิดของส่วนรวมได้

บางคนคิดแตกต่าง แปลกแยก แต่ก็ไม่มีผลอะไรกับคนรอบข้าง ..ประมาณตัวใครตัวมัน ไม่เกี่ยวกัน

ฉะนั้น กับการที่จะยอมรับความแตกต่างก็เช่นกัน

ยอมรับหรือไม่ ก็ไม่มีผลอะไรกับใครอยู่แล้ว นอกจากความรู้สึกของตัวเราเอง

............

ว่ากันง่ายๆคือ

ไอ้คนที่มันแตกต่าง ก็บอกว่า เรื่องของกรู ไม่ได้หนักศีรษะใคร

การยอมรับของเราก็ไม่มีผลกับไอ้คนนั้นด้วยเหมือนกัน

ถ้าไปในทางที่ดีก็ไม่มีปัญหาอะไรนะขอรับ

ลุงคิดว่า จุดเริ่มของการยอมรับความแตกต่างคือ

ยอมรับตัวตนของตัวเองเสียก่อน หากไม่รู้จักตัวเอง ไม่เข้าใจตัวเอง แล้วจะเข้าใจคนอื่นได้อย่างไร

เพราะแต่ละวัน อารมณ์ของเราก็เปลี่ยน ความสามารถในการทำงานในแต่ละวันก็อาจเปลี่ยนได้

ยอมรับตัวเองให้ได้ แล้วค่อยไปมอง เปิดใจ และยอมรับความแตกต่างของผู้อื่น

ความแตกต่างที่ดีคือ คนๆ นั้น เก่ง และมีไอเดียดีๆ ออกมาเสมอ ความแตกต่างนี้ไม่ใช่ความแตกต่าง

ถ้าหากคนๆ นัั้นมีทัศนคติออกมาในทางบวก ไม่ได้มาข่มเราให้ด้อย ว่าเราโง่ หรือเราไม่ได้เรื่อง

เราสามารถดูเค้าคนนัั้นเป็น ไอดอล หรือเป็นแบบอย่างที่ดีได้

สำหรับเรื่องความแตกต่างของคนในด้านอื่น ๆ

"คนอื่นมองลุงว่าแตกต่าง .....ลุงเองก็มองคนอื่นแตกต่าง"

แล้วทำไมเราถึงไม่หาจุดร่วม หรือจุดกึ่งกลาง ที่จะอยู่ร่วมกันให้ได้

ไม่ว่าในวงเพื่อน ในครอบครัว หรือแม้แต่ในสถานที่ทำงาน

ในความต่าง จริงๆ แล้วต้องมีความเหมือนที่ขาดหายไป

ลองปรึกษาค้นหาว่า อะไรทำให้เค้าแตกต่าง หรือสิ่งที่เป็นปัญหาของเค้าออกมา

ลองช่วยกันแก้ไข ช่วยกันเติมสิ่งที่ขาดหายที่ทำให้แตกต่าง

ไม่ใช่ช่วยกันว่า ไม่ใช่ช่วยกันติเตียนเขาว่าไม่ดี

หากต้องอยู่ด้วยกัน หากต้องทำงานร่วมกัน

ลองเปิดใจ ยอมลดทิฐิมานะ เปลี่ยนทัศนคติ หรือเปลี่ยนมุมมองที่อคติ

เลิกยึดติดกับตัวเอง เลิกยึดติดกับคำว่า "พวกพ้อง"

ยอมรับถึงความแตกต่างที่แก้ไขไม่ได้

การยอมรับในความแตกต่าง ซึ่งกันและกัน

ถึงเราจะต่างแต่เราก็อยู่ในสังคมเดียวกันได้ หากเปิดใจยอมรับกัน

เพราะทุกคนมีส่วนร่วมและรับผิดชอบสังคมเท่า ๆ กันครับหลานลุง

ความแตกต่างกันมีส่วนทำให้เกิดความเจริญ ไม่เสื่อม แลัวยังช่วยขับเคลื่อนกลไกภาคเศรษฐกิจทุกระดับให้ทรงพลัง

หากเรามัวแต่คิดติดยึดกับเรื่องปลีกย่อย ก็อาจจะเสียโอกาสทำงานใหญ่ในอนาคต

ถามตัวมึงเองก่อนดีมั๊ยว่ะ !!!

มากเท่าที่เค้าคนนั้นจะแตกต่างได้