ขอให้เหมือนเดิม

น่าจะขาดความล้ำลึกในทางศิลปะ

...... และจะว่าไป ยุคครูเอื้อ แต่งเอง เล่นเอง ขายเอง

............ ดังนั้น ผลงานก็ออกมาจากใจจากความรู้สึกไม่มีเชิงพาณิชย์

ปัจจุบัน...เฮ้อ....เฌอๆ ฌ้านๆ ...ตันสังกัด ????

...... ไม่รู้สิครับ

และอีกเรื่อง คือ นำผลงานเพลงที่ฮิตติดอันดับระดับชาติสมัยนั้น เอามาอะเร้นจ์ใหม่ แล้วก็โพนทะนาว่าชั้นคือศิลปิน

เฮ้อ..........

ภาษาสวยงามครับ ... เช่น บางท่อน...

.... ก่อนจากกันคืนนั้นสองเรา

แนบซบเนาเคล้าคลอพ้อพลอดภิรมย์

หวานล้ำบำเรอเธอให้ชิดชม

ฉันกอดเล้าโลมชื่นใจ ....

ไม่เป็นที่นิยม

เป็นตัวบ่งชี้ และสะท้อนค่านิยมทางสังคมในแต่ละยุค

Nothing lasts forever.