บนความขัดแย้ง

ไม่มีใครอยากให้ใครทะเลาะกันหรอก แต่ว่ามันก็ช่วยไม่ได้ เรื่องมันเกิดขึ้นแล้ว ดำเนินมาแล้ว ก็ต้องแก้ไขกันไป จะแก้ก็แล้วแต่จะหาวิธีกันไป แต่อย่างนึงที่อยากจะบอกไว้ก็คือ เราไม่ได้รู้อะไรมากมาย อย่าพยายามตัดสินคนหรือตัดสินฝั่งเลย ในเมื่อเราอยู่กลางแล้วก็อย่าตัดสินเพื่อให้เรามีความคิดชี้นำอยู่ในใจ เราลองแล้ว มันไม่ได้ทำอะไรให้ดีขึ้นมาหรอก มันลำพังแต่ทำให้เราทุกข์ใจมากขึ้นเท่านั้นเอง หน้าที่ของเราก็ทำได้แค่ ทำยังไงให้มันดีกันที่สุด แล้วก็อย่าหวังว่ามันจะกลับมาดีเหมือนเดิม อย่าคิดว่าเราจะเปลี่ยนแปลงอะไรใคร คนเรามันเปลี่ยนกันยากเหลือเกิน อย่างไรก็ทำให้ดีที่สุดแล้วกัน แต่ที่สำคัญ อย่าสร้างปัญหาเพิ่มเติมให้กับตัวเองด้วยการเอาใจเข้าไปอยู่ในวงเวียนความขัดแย้งอีกเลยนะจ๊ะจะบอกให้5555

ของแบบนี้ มันเป็นเรื่องยากและละเอียดอ่อนนะครับ

เอาเป็นว่า ให้ใช้เวลาเป็นตัวกำหนด และขอใช้ชีวิตแบบเป็นกลางก็พอ

และดีที่สุด.....ทั้งสองฝ่าย สองกลุ่ม ก็ควรจะทบทวนตนเอง ดูตนเอง และพยายามปรับปรุงแก้ไขได้ จะดีที่สุด

ถึงจะได้ผลมากหรือน้อยก็ตาม แต่ยังดีกว่าที่ไม่ได้ทำอะไรเลยสักนิดเดียว......

แล้วทุกๆอย่าง มันจะกลับมาดีขึ้นของมันเอง ไปโดยปริยาย

แต่ขอแค่อย่างเดียวว่า.....'' อย่ามาก้ายก่ายสิทธิกันและกันให้มากเกินไป และไร้ซึ่งเหตุผลจริงๆ '' ก็พอ.....

จะให้หาวิธีให้ทั้งสองเป็นทองแผ่นเดียวกันเหรอ เรื่องนี้คงยาก

ผมว่ารอให้เขาทำความเข้าใจกันก่อนดีกว่า ถ้าคู่กันแล้วคงไม่

แคล้วกันไป เผลอ ๆ เดือนหน้าอาจส่งการ์ดเชิญให้เพื่อน ๆ

ไปงานแต่งงานก็ได้ ใครจะไปรู้ครับ

ไม่พยายามแม้แต่จะคิด..ขออยู่ตรงกลาง..ไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใด..

แต่ก็อาจจะมีเอียงไปฝ่ายใดฝ่ายนึงบ้าง..ขึ้นอยู่กับสถานการณ์..

แต่ก็จะไม่พยายามเป็นโซ่ข้อกลางเด็ดขาด..

เพราะเราไม่รู้เงื่อนไขที่แท้จริงที่ทำให้คนสองคนหรือสองกลุ่มนั้นขัดแย้งกัน..

ให้เค้าเคลียร์กันเอง..อาจจะฟังดูเห็นแก่ตัว..แต่หากเค้าไม่คิดจะเคลียร์กันตั้งแต่ต้นแล้วหล่ะก็..

ไม่มีประโยชน์อะไรที่เราจะต้องไปชักจูงให้เค้ามาเจอกันตรงกลาง..

เพราะตรงกลางของสองคนหรือสองกลุ่มนี้มันอยู่ตรงไหน??..ใครจะไปรู้...

หมากัดกันถ้าไม่สาดน้ำก็เดินหนีซะ...แต่ถ้าไม่ใช่หมา..พวกเค้าคงคิดกันได้...