เริ่มขี้เกียจ

ไม่ไหว ก็หาอะไรพักกายพักใจสักหน่อย

คือ ทำกิจกรรมอะไรก็ได้ที่มันเป็นสิ่งที่ดีดี และทำให้ชีวิตตนเองมีความสุขและผ่อนคลายครับ

แล้วจะมีกำลังใจขึ้นมาเองไปโดยปริยาย แรงฮึดมันก็จะกลับมาเหมือนเดิม.....

เพราะว่า.......ทุกอย่างอยู่ที่ '' ใจ '' ตนเองทั้งนั้น...

ไม่ต้องไปกลัว หรือขี้เกียจอะไรครับ เพราะอีกแค่ '' ครึ่งทาง '' เท่านั้นแล้วนี่..???

เดี๋ยวก็สำเร็จ สู้ต่อไป........'' ว่าที DR.''

อืมม..เจอตัวเป็นๆก็ดีละ..

อยากจะถามเหมือนที่คนอื่นอยากรู้..เรียนจบปอเอกแล้วเป็นด็อกฯอัตโนมัติเลยมั้ยครับ..

แล้วถ้าอยากอัพเวลเนี่ยะ..ต้องทำงานวิจัยแล้วจะได้เป็น Profess ใช่มั้ยครับ..ผมเข้าใจถูกนะ..

ถ้างั้น..เรียนแค่ปอโท..เอ๊ยย..ตั้งปอโทแหน่ะ..เนี่ยะ..

เค้าเรียกว่าอะไรได้..มีตำแหน่งเรียกคล้ายๆด็อกหรือป่าวครับ...

ผมคนไม่ค่อยมีการศึกษา..อยากรู้ก็ถามหน่ะครับ..

อีกอย่างผมคนไฟน้อย..ไม่ชอบเรียน..แต่ชอบศึกษาหน่ะครับ..และชอบเล่นเป็นหลัก..เหอะๆๆ...

การที่แต่ละคนนั้นมีโอกาสที่ไม่เท่ากัน มีความสามารถที่แตกต่างกัน และมีสถานะทางการเงินที่น้อยกว่ากัน นั่นแหละคือคำตอบที่คุณ......ต้องรู้ !!!! ว่าเพราะอะไร ยังคงมีอีกหลายคนครับที่เขาไม่ได้มีสิ่งเหล่านี้

เรียนกันไป ให้ได้ ปริญญา

จบออกมา เพื่อได้หา ตังค์ให้ตน

งานแบกหาม ข้ามไป เพื่อให้พ้น

เพราะทุกคน มีความต่าง ระหว่าง....ใบ

ต้องรู้เหตุ แห่งทุกข์ หาทางออก แล้วเดินตามทางออกนั้น

หมั่นสร้างกำลังใจ หาให้เจอว่าเป้าหมายของการเรียนคืออะไร

สิ่งที่ตัดสินใจเรียนในครั้งนั้น เพื่ออะไร แล้วใช้วิธีตาดูดาว เท้าก้าวไปทางนั้น

หากหากำลังใจให้ตัวเองไม่ได้ ก็หาคนที่จะมาเป็นกำลังใจให้

เช่น ความรู้สึกของคนที่ร่วมยินดี คนที่รอคอยความสำเร็จของเรา

ทำเพื่อบุคคลเหล่านั้น ... แล้วจะรู้ การแก้ปัญหาแต่ละครั้ง อารมณ์แต่ละห้วง

แตกต่างกัน หาให้พบแล้วจะรู้ว่าต้องแก้ตรงไหน ... คนนอกตอบยาก ต้องให้คนในตอบ

แต่คนนอกช่วยวิเคราะห์จากข้อมูลที่คนในให้มาได้เท่านั้นจ้ะ ... การตัดสินใจเป็นของผู้นั้นเองเท่านั้น