นิทานก่อนนอนเรื่อง..."เพาเวอร์แบงค์กับความรัก"...????...

เรื่องของเรื่องมีอยู่ว่า..

ช่วงนี้ผมมีเหตุให้ต้องซื้อพาวเวอร์แบงค์มาใช้ ซึ่งมันก็สะดวกสบายดีครับ

พอแบตในมือถือใกล้หมดเราก็แค่หยิบสายชาร์ตพาวเวอร์แบงค์มาต่อ มันจะก็เติมแบตให้เราทันที แต่ปัญหาของผมก็คือ

ในขณะที่ผมใช้พาวเวอร์แบงค์ชาร์ตไฟใส่มือถือทุกวัน ผมกลับมักชอบลืมชาร์ตไฟให้กับพาวเวอร์แบงค์

ไม่รู้เพื่อนๆเป็นเหมือนผมรึเปล่า ซึ่งมันก็สะกิดให้ผมคิดถึงเรื่องบางเรื่อง..

เหตุผลข้อหนึ่ง ของการมีความรักก็คือ เราอยากแน่ใจว่า ในวันที่เราเหนื่อยหมดแรง ท้อแท้กับปัญหา

เราจะยังมีใครคนหนึ่งที่คอยยืนอยู่ข้างๆเรา ให้กำลังใจเรา

หรือช่วยเหลือเราให้เราผ่านพ้นช่วงเวลาแย่ๆไปได้เหมือนกับเรากำลังมองหาใครสักคน..

ที่เป็นเหมือน "พาวเวอร์แบงค์" ส่วนตัวของเรา

วันไหนที่เรา "แบตหมด" เราก็จะหยิบมันขึ้นมา"ชาร์ตไฟ" ให้กับเรา

ให้เรามีพลังที่จะทำอะไรได้ต่อไปแต่ก็อย่างที่ผมบอกไปในตอนต้นนั่นแหละครับ

สิ่งหนึ่งที่เรามักมองข้ามหรือลืมนึกถึงก็คือ

"พาวเวอร์แบงค์" เองก็ต้องการการชาร์ตไฟเช่นกัน

และถ้าเราลืมชาร์ตไฟให้กับมันนานๆวันหนึ่งมันก็คงไม่หลงเหลือพลังงานอะไร

ที่จะมาส่งต่อให้กับเราได้อีก ใครคนนั้นของคุณก็เช่นกัน ในขณะที่คุณต้องการกำลังใจ

อย่าลืมนึกถึงเขาว่าเขาเองก็อาจต้องการกำลังใจเช่นกัน

ความรัก..คือการผลัดกันส่งมอบความรู้สึกดีๆให้แก่กัน ไม่ใช่การที่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง รอจะรับ

และคาดหวังให้อีกฝ่ายต้องให้อยู่ตลอดเวลา ใครสักคนของคุณ ก็คงไม่ต่างอะไรไปกับ

"พาวเวอร์แบงค์" ในกระเป๋าของคุณ ลองหยิบมันขึ้นมาดู แล้วถามมันสิครับว่ามันต้องการอะไรบ้าง

มันต้องการแค่การใส่ใจ ทะนุถนอมมันบ้าง หมั่นชาร์ตไฟให้มันบ้าง

เหมือนที่มันคอยชาร์ตไฟให้คุณทั้งวัน ทะนุถนอมมันบ้าง อย่าเที่ยวทิ้งขว้าง

หรือทำมันตกบ่อยๆ อย่ารอให้ต้องรู้ถึงคุณค่าของมัน ในวันมันเสียไป

หรือหายไปจริงๆ เอาใจใส่คนรัก เหมือนที่เขาเอาใจใส่เรา

อย่าปล่อยให้วันหนึ่งเราหยิบพาวเวอร์แบงค์ขึ้นมาชาร์ต แล้วพบว่ามันไม่มีพลังงานอะไร..หลงเหลือยู่อีกต่อไปแล้ว...

‪#‎นิทานก่อนนอน‬

ที่มา : เฮ้ย คมมากขอยืมไปปอกมะม่วงหน่อย

(ติดตามนิทานได้ทุกคืนวันอาทิตย์)