.... แง่คิดของคนที่บอกเลิกกันไป....

เพราะเขาธรรมดาเกินไป ฉันจึงไม่อยากเป็นแฟนและเป็นทุกข์

ช่วงนี้มีคนไข้ที่เป็นผู้หญิงมาปรึกษาที่คลินิกด้วยปัญหาคล้ายๆ กันหลายคน คือมีแฟนแล้ว แต่บอกเลิกเขาไป เพราะเขาเป็นผู้ชายธรรมดาๆ แลดูเป็นคนดี แต่หน้าที่การงาน การศึกษา รูปร่างหน้าตา ฐานะธรรมดา มองดูอนาคตคงไม่สดใส จึงไม่อยากคบเป็นแฟนด้วย

แต่ปัญหาของเธอที่ต้องมาพบแพทย์คือ เมื่อบอกเลิกเขาไปแล้ว เขาก็ยอมจากไปโดยดี แต่เธอกลับรู้สึกเศร้า เหงา โหยหาเขา นึกถึงความสุขความสนุกที่เคยกิน เที่ยว คุย ฯลฯ ด้วยกัน คิดว่าจะหาคนใหม่มาแทนที่ ก็คงไม่เหมือนเดิม ถึงมีคนมาสนใจก็ไม่อยากคบ นึกเสียดายแฟนเก่า อยากกลับไปขอคืนดีก็กลัวเสียฟอร์ม และคิดว่าเขาธรรมดาเกินไป เลยทุกข์ใจอยู่ทุกวัน

กรณีแบบนี้มักเกิดในผู้หญิงที่มีการศึกษาดี มีการงานดี มีภูมิหลังชีวิตที่พ่อ-แม่รักและตามใจ ฐานะปานกลางขึ้นไปไม่ถึงกับยากจน

ลักษณะที่เห็นชัดคือ Self Centered มาก เอาตัวเองเป็นศูนย์กลางไม่สนใจใครอื่นเลย ต้องการเป็นคนเด่นเกินคนอื่น เกินเพื่อนรุ่นเดียวกัน พยายามผลักดันตัวเองให้ได้ในสิ่งที่อยากได้ และอยากให้แฟนมาเติมเต็มส่วนที่พร่องไปของเธอ

เช่น ต้องมีการศึกษาดีมากๆ จบสถาบันที่เด่น มีความสามารถ มีการงานดี มีฐานะร่ำรวยและรักเธอ ซึ่งหาไม่ได้ง่ายๆ หรอก คล้ายๆ การตามหาผู้ชายที่เป็นน้องชายเทวดามาเป็นแฟน ซึ่งหาไม่ได้ง่ายหรอก

สังคมไทยเป็นสังคมวัตถุนิยมสุดโต่งมากขึ้น ผู้คนจะ Self Centered มากขึ้น ความทุกข์ของคนในสังคมแบบนี้ จะพบได้มากขึ้น ผู้คนส่วนใหญ่จะเอาแต่ใจตัวเอง อยากรวย เด่น มีชื่อเสียงเป็นที่ยอมรับเร็วๆ เขาจึงต้องการคนที่มีความสามารถมีคุณภาพสูงมาร่วมวงจรชีวิต เพื่อให้เขามาประสิทธิ์ประสาทสิ่งที่ตัวเองอยากได้ มาเพิ่มความมีค่าให้กับตัวเองอย่างรวดเร็ว

ทั้งด้านการเงิน การงาน สังคม ชื่อเสียง ฯลฯ โดยไม่สนใจคำว่าความรัก มิตรภาพ ความดี ใครสามารถให้ในสิ่งที่เขาต้องการได้ ก็คบหากันไป ถ้าหาให้ไม่ได้ก็เลิกไป ซึ่งจะพบได้มากขึ้นในทุกวงการ

ผู้ป่วยที่เป็นทุกข์เหล่านี้ ไม่ใช่เป็นโรคจิตโรคซึมเศร้าหรอก แต่ทุกข์จากการมีทัศนคติเกี่ยวกับตัวเอง คนอื่น และสังคม ไม่ดี ไม่เหมาะสม ทำให้มีความคาดหวังสูง อยากได้ในสิ่งที่คาดหวัง ขาดความเข้าใจ ความอดทน มองโลกและชีวิตแบบตื้นเขิน เอาแต่ได้ ขาดความลึกซึ้งในเรื่องของความสุขทางใจ ผู้ป่วยต้องได้รับการปรับทัศนคติเสียใหม่ ซึ่งเป็นหัวใจของการรักษาบำบัดแบบจิตบำบัด อาจไม่ต้องใช้ยารักษาเลยก็ได้

ถ้าใครที่คิดได้ดังคำกล่าวนี้ คงไม่ทุกข์นักหรอก

“ไม่มีใครหรอกที่ดีพอ ไม่มีใครหรอกที่พอดี ถ้าวันนี้คุณเลือกที่จะพอสักที คุณนั่นแหละที่จะมีความสุขจากการพอ”

จะมีคนที่คิดแบบนี้ได้บ้างไหม?

โดย ศ.ดร.นพ.วิทยา นาควัชระ ‪#‎โลกและชีวิต‬

@แนวหน้าออนไลน์ ‪#‎VenusAndMars‬