หลายสิ่ง ในชีวิตของคนเรา

ก็ไม่ได้หวังว่า ทุกอย่างต้องเป็นของเรา

แต่ทุกอย่างทุกคนที่เจอกัน อยู่ร่วมกันกับเรา ก่อนที่จะให้มันผ่านไป

รักษาสิ่งที่ดี ที่มีอยู่ ให้คงอยู่กับเรานานๆก็น่าจะดีนะ

ทำให้เขานึกถึงเราทุกขณะจิตในความดี นึกถึงและเสียดายเราเมื่อจากกัน

และร้องไห้ให้กับเรา หากจะไม่ได้เจอกัน ....อีกต่อไป

ค่ะ

อย่างน้อยสายไฟฟ้า

ป้ายบอกทางก็เป็นของสาธารณะ

ผ่านเลยและผ่านไป

และท้ายสุด....แม้กระทั่งสังขารของคนเราก็ยังไม่ใช่ของเราอย่างแท้จริง

บางคนบางเรื่องก็อย่าไปให้ความสำคัญเกินจริง แค่เรื่องเล็กๆแค่นั้น

กำลังจะผ่านไปที่อื่นแระเหมือนกัล 555