เรื่องมีอยู่ว่า .....

มุมมองผม ไม่มีใครถูกใครผิด

อยู่ที่ตัวเรามากกว่าครับ ว่าจะเลือกคนรักแบบไหน เพราะคนที่ต้องใช้ชีวิตร่วมกันคือเราสอง คำของแม่ถือเป็นคำแนะนำให้เราไปคิด วิจารญญาณ ครับ

เค้าพูดผิด

เเต่เค้าคิดว่านะ ที่ได้เปรียบ คือไม่ได้เอารัดเอาเปรียบทางผลประโยชน์อะไรงี้อะ

เเต่ได้เปรียบเเบบคือ เค้าจะไม่ทำให้เราเสียใจ เมื่อเปรียบเทียบกับผู้หญิงที่เลือกคนที่เรารักทำนองนี้อะ

ถูกทั้งสองคนแหละครับ..

คนโดนน้ำร้อนลวกมาก่อนเค้าก็มีคงประสบการณ์แบบของเค้า..ที่เราอาจจะไม่เคยสัมผัสหรือพบเจอะ...

ส่วนตัวแล้วความรักกับความหลงมันค่อนข้างจะแยกแยะ..จนกว่าเราจะเจอปัญหาที่ต้องฝ่าฟันไปด้วยกัน..

นั่นแหละเราถึงจะแยกออกว่า..แท้ที่จริงแล้วความรักเป็นเช่นไร..

"รัก"..ใครก็พูดได้..แต่ทำได้จริงๆหรือป่าววว...

รักมาก..เค้าก็มองว่าโง่..หลง...รักน้อย..เค้าก็ว่าเห็นแก่ตัว..รักแต่ตัวเอง...

รักแม้ต้องเสียใจ..รักแม้ไม่ได้รักตอบแทน..หายากนะ..แต่เชื่อเถอะว่ามี..รักลูกงัย..!!...

จะให้รัก กันอย่างเดียว คงไม่ได้

จะกัดก้อน กินเกลือไป คงไร้ผล

รักจะอยู่ มีคู่รัก เป็นของตน

ต้องอดทน ต้องซื่อสัตย์ มัดใจกัน

ต้องไปถามว่า รักมากที่สุด กัับ รักน้อยที่สุด หรือ รักเฉยๆ ไม่โอ้อวด หมั่นเวียนมาถามไถ่ทุกข์สุข แวะมาห่มผ้าให้ก่อนนอน ตื่นเช้าก็แวะมาจุ๊บหอมแก้ม

ผมคิดว่าแม่ของเขาคิดผิดครับ