คนหัวหมอมักจะแพ้ทางคนประเภทไม่กลัวบาป ใช่หรือไม่

คนไม่กลัวบาป ทำอะไรก็ได้ ทั้งกับคนดี คนหัวหมอ คนไม่กลัวบาปด้วยกัน

เพราะเขาไม่แคยสนใจว่าสิงที่เขาทำเลวทราม ต่ำช้าแค่ไหน

ประมาณว่า จะทำสักอย่าง ไม่สนใจเทวดา ฟ้าดิน

มุมมองในหนังมันย่อมไม่ได้แตกต่างจากความเป็นจริงสักเท่าไหร่หรอกครับ เพียงแต่มันอยู่แค่ต่อหน้าเราก็เท่านั้น !!!! ส่วนพวกที่ไม่เกรงกลัวต่อบาป มันได้ทุกรูปแบบครับทั้งต่อหน้าและลับหลังมันใส่ไม่ยั้งแน่นอน.....นี่แหละคือความเป็นจริง ที่นับวันบ้านเมืองเราเริ่มที่จะมีลักษณะเป็นเช่นนั้นครับ ไม่เคยเห็นหัวใคร ไม่มีความเคารพให้กันและกัน ความแบ่งปันไม่มีอยู่ในหัวกระบาล เป็นอันตพาลเพราะพ่อกูใหญ่ นามสกุลดังกว่าคนทั่วไปมีรถหรูมากมายขับเปลี่ยนไม่ซ้ำวัน มีหญิงพัวพันไม่ซ้ำหน้า ตีหัวหมาด่าแม่เจ็กไม่เลือกเด็กและสตรี คนชรา แม้แต่คนพิการกูก็เอา....แม่งว่ะ !!! เพราะความอยู่ยากเริ่มที่จะมากขึ้น มากขึ้น และก็มากขึ้นทุก ๆ วัน โดยไม่แคร์สายตาใครว่าจะประนามอย่างไร เพราะคำเดียวไซร้......มึงไม่ได้ให้เงินกูแดก !!!! จึงไม่แปลกที่อาชญากรสมัยนี้อายุจะเริ่มน้อยลง น้อยลงขึ้นทุกที....คุณว่าป่ะ !!!

ผมว่าก็เหมือนหมาบ้าเจอะกับนักปราชญ์แหละครับ..

หมาบ้ามันไม่สนใจวิธีการหรืออะไรทั้งนั้น..

ถ้านักปราชญ์จะเอาตัวรอดก็ต้องใช้สติปัญญานะ..

จะแพ้ทางหรือไม่ ถือว่าไม่เกี่ยว

จุดสำคัญ อยู่ที่รู้จักใช้สติปัญญา เพื่อให้ตนเองรอด หรือห่างไกลจากพวกนี้หรือไม่ เท่านั้น

เพราะคนประเภทไม่กลัวบาป เขาไม่สนใจผิดชอบชั่วดีหรอก ไม่กลัวแม้แต่บาปกรรม

คือ ชีวิตเขา มันข้ามเส้นของความดี และศิลธรรมไปนานแล้ว

ฉะนั้น คนหัวหมอ หรือคนดี พวกนี้ มันไม่สนใจอยู่แล้ว

เพราะคำว่า ศิลธรรม ในจิตใจ มันไม่มี

หรือที่เรียกว่า พวกจิตใจสันดานหยาบ หรือ พวกบัวใต้ตม....

เพราะมนุษย์ที่ดี จะต้องมีศิล และความดี

มีแต่บาปกรรม และความตายเท่านั้นล่ะ ที่สามารถหยุดชีวิต พวกนี้ได้.....

และต้องไปตกนรก และรับกรรมในนรกอเวจีต่อไป ถึงจะสำนึกผิด.........

ฉะนั้น อย่าไปข้องเกี่ยวกับพวกนี้ดีกว่า เพราะมันคือเดรัจฉานในร่างคน เท่านั้น....

ถือว่า น่าสงสาร.....