เราก็คิดอย่างนั้นนะเกด

เรานั่งนึกย้อนถึงพ่อ แม่ ที่เขาดูแลเราตั้งแต่เล็กจนโต

บ้านเราไม่รวยเลย แต่เราไม่เคยคิดน้อยใจ ที่ไม่มีของเล่นแพงๆ

ไม่เคยรู้สึกเก็บกดที่แม่มักบอกว่าจะไม่พาเราไปเที่ยวไกลๆ อย่างคนอื่นเขา

ด้วยเหตุผลว่า บ้านเรายังต้องใช้จ่ายอีกเยอะ ไปแค่ตลาดสด บ้านญาติที่ต่างจังหวัดไปก่อนนะ

แล้วถ้ามีเงินเมื่อไหร่แม่จะพาไป..... ส่วนพ่อเรา สำหรับลูกให้ได้ทุกอย่าง

เก็บเงินแบบเก็บเล็กผสมน้อย จากส่วนที่ไม่ใช่เงินเดือน(เพราะเงินเดือนให้แม่เราหมดทุกบาท ทุกสตางค์)

แล้