คิดเสียว่าสิ่งนี้เป็นสิ่งที่เราทำให้เขา แม้เราต้องฝืนใจแต่เรายอม ทั้งเสียสละความสุขของเราให้เป็นความสุขของเขา แล้วพยายามนึกถึงตอนที่ท่านลำบากอดหลับอดนอนเฝ้าเราตอนเราป่วย ไปรอรับเราที่โรงเรียน จับเราอาบน้ำ ล้างก้นให้ เข็ออ้วกให้ ทั้งที่เป็นสิ่งที่ทุกคนรังเกียจ เขายังทำให้เราได้ แค่นี้ เราต้องทำได้ เพราะเราไม่ได้ไปทำให้ท่านขนาดนั้น

คิดบวกเยอะๆ ว่าสิ่งที่เราทำน่าภาคภูมิใจแค่ไหน บางคนอยากมีพ่อแม่ให้ดูแลยังไม่มีโอกาสแม้เห็นหน้าด้วยซ้ำ