แต่สำหรับเรา คนที่ถูกจัดให้เป็นประเภทนั้นไม่มากหรอก ... นับหัวได้เลย

เราไม่ชอบให้คนเป็นศัตรู หรือ คนที่อยู่คนละขอบจักรวาลกับเรา

ความเป็นเพื่อน สำหรับเราเกิดขึ้นได้ง่ายดายมากๆ จนคุณเองยังตกใจเลย จำไม่ได้แล้วเหรอ?

แม้แต่คนที่เราคิดว่า ต่างกันทั้งแนวคิด ความชอบ นิสัย

เราก็แค่จัดให้อยู่ห่างในระดับที่ไมทำให้เราเจ็บปวดได้เท่านั้น

เราถือว่าความรู้สึกที่ลบมากๆ ก็ทำให้ทุกข์ ทุกข์ที่ได้เห็นคนที่ไม่ชอบ ได้ยินเสียงคนที่ไม่ถูกใจ

มีแต่การก่อกรรมต่อกัน อคติทำให้จิตใจเศร้าหมอง ไม่เบิกบาน

พูดไป เราก็ยังทำได้ไม่ทุกครั้งหรอกนะ แต่พยายามตัดอยู่ ถ้ารู้ตัวเมื่อไหร่ก็จะรีบวาง

แม้ไม่ได้ทุกครั้ง แต่เราก็คิดว่า ได้บ้าง ยังดีกว่าไม่ได้เลย

พยายามเรื่อยๆ ก็เกิดความชำนาญ จนเป็นทักษะได้เองในวันหนึ่ง

คุณคิดว่าไง?