๕ ๕ ๕

เขาว่าลายมือสวยเป็นเสมียน ลายมือห่วยได้เป็นผู้บริหาร

เราก็หวังว่าสักวันจะไปถึงจุดนั้น ทั้งที่ความรู้ด้านการบริหารสั้นยิ่งกว่าหางกบ

ความจริงเราเขียนสวยจนถึงมัธยมปลายเลยนะ

แต่กลับมีปัญหาตอนเข้ามหาวิทยาลัย เพราะจดเลคเชอร์ไม่ทัน

พอใช้ตัวย่อ มากๆ ถึงเวลาอ่านก็ลืมเสียเอง เลยต้องพัฒนาให้เขียนไว

ด้วยการหัดเขียนลายมือใหม่ ไม่ต้องมีหัว แล้วก็พยายามลากตัวให้ติดกัน

เป็นขบวนรถไฟสายใต้ ขบวนที่ยาวที่สุด จะสิบกว่าโบกี้ก็ทำมาแล้ว

แรกๆ ยอมรับว่าทำยากนะ ฝึกเขียนลายมือให้หวัด ให้ติดกัน ฝึกเขียนโดยไม่ยกปากกา

แต่พอทำทุกวัน จนทำได้ดี จากนั้นปัญหาจดเลคเชอร์ไม่ทัน

และสิ่งที่เกิดขึ้นอีกอย่างก็ คือ ไม่เคยมีวันทีเราเขียนหนังสือสวยกลับมาอีกเลย

ขอเชิญไว้อาลัยให้ลายมือสวยๆ ของเรา สักหนึ่งนาทีนะ