แค่เพียงปลง ตัดใจ ทำใจได้แค่นั้น คงยังไม่เรียกว่าบรรลุอรหันต์ดอกค่ะ เนื่องจากยังคงมีกิเลสตัณหาอื่น

อยู่อีก คนเป็นมะเร็งก็มีโลภะ โทสะ โมหะ มีความต้องการอารมณ์ความรู้สึกอื่นๆเฉกเช่นคนปกติอยู่

มิได้แตกต่างกันเลย เพียงเพราะว่าเขาเป็นมะเร็ง มันก็มิได้ทำให้ความเป็นมนุษย์ปุถุชนของเขาหมดสิ้นไป

เสียเมื่อไรคะ

ท่านคิดว่าพระอรหันต์ จะไม่มีความหิวหรือคะ พระอรหันต์ก็ยังคงมีเวทนาทางกายอยู่ เพียงแต่อาจ

ไม่ถึงกับทุกข์ใจเหมือนดังเช่นปุถุชนโดยทั่วไปก็เท่านั้น เพราะไม่มีอุปาทานขันธ์ 5 ไม่มีความยึดถือว่า

เวทนานั้นเป็นของเรา หรือมีเราในเวทนานั้น