เราก็คิดอย่างนั้น ก้าวแล้ว ยากที่จะย้อนกลับ

เมื่อเดินก็ต้องไปให้สุดทาง จะได้รู้ว่าปลายทางเป็นเช่นใด

กลืนก้อนที่จุกคอ เชิดหน้าขึ้น แล้วก้าวเท้าต่อไป

แม้ในใจอ่อนล้า เหน็ดเหนี่อย ท้อแท้บ้างก็ตาม

เมื่อไม่หมดลมหายใจ ก็คงต้องทำหน้าที่ต่อไปให้ดีที่สุด