- โอเลี้ยงโบราณ : คนขายมักจะเป็นตาแป๊ะ ใช้เม็ดกาแฟคั่วเองหลังร้านแบบแอบๆไม่ให้ใครเห็นสูตร แล้วเอามาบดให้เห้นสดแบบทำการตลาดให้ฮือฮาว่าคั่วสดบดใหม่ ซิงๆ 555 ... ใช้หม้อต้มน้ำด้วยฟืนแสมโกงกาง ควันโขมงโฉงเฉง เป็นการส่งซิกเรียกลูกค้าไปในตัว 555 .... ชงด้วยถุงผ้าป่านใช้ไปจนยานเหมือนนมยายแถวบ้านที่ยานเป็นถุงกาแฟ 555 ... ลุงชอบสั่งเป็น "โอยั๊วะ" บางคนก็สั่ง "โอเลี้ยง" แก่ๆหวานๆ สารพัด ...(ถามนิดเดียว ตอบซะยาวยาน)

- โอเลี้ยงทั่วๆไป : แบบปัจจุบันก็เป็นแบบสำเร็จมาจากโรงงานเลย ฉีกซองโครมขายเลย ใช้เตาแก๊ส คนขายพูดไทยไม่ชัด แบบแนวต่างด้าวอ้อแอ้...(แบบนี้ขาดสุนทรียรส ถ้าคนขายไม่นุ่งสั้นจู๋ ไม่ขาวจ๊วก ไม่กินเด็ดขาด อิอิ + 555)

.... แค่นี้ละ...ไปซดโอยั๊วะร้อนๆก่อน