ตอบตรงใจที่สุดค่ะ คือเราไม่เอาคืน แต่เราไม่คุยอ่ะ เพราะว่า เราถือ่ว่าเขาตั้งใจทำ เขาย่อมมีจิตสำนึกอย่างนั้นอยู่แล้ว เราไม่เคยเล่าเรื่องแบบนี้ให้ใครฟัง ว่าเขาเอาเปรียบเรายังไง แต่เราหวังว่าคงจะเป๋นบทเรียนสำหรับเขาที่คิดว่าเราจะไม่รู้ว่าเชาเอาเปรียบ เราไม่โง่ขนาดนั้น แต่เราก็ยังคุยเป็นเพืือนได้ เพราะว่า เราก็ถือว่า ส่วนหนึ่งเขาก็มีบุญคุณกับเรา ตรงนี้เราจะไม่ลืม บุญคุณส่วนบุญคุณ แต่เรื่องเอาเปรียบก็อีกส่วนหนึ่ง หากวันหนึ่งมีโอกาสก็จะตอบแทนบุญคุณเขาก็จบ ที่ผ่านมา ก็ถือเส่ียว่า ที่เขาเอาเปรียบเรา เราก็ถือเสียว่าให้ทานเขาไป เพราะถ้าเรามัวแต่เจ็บแค้น ทำลายเขา มันก็เหมือนกับว่าเราไปหักหลังส่วนที่เขาเคยมีบุญคุณกับเรานั่นเอง เราจะไม่ทำอะไร แต่จะปล่อยเรื่องราวให้ผ่านไป แต่เราก็จะฝึกเป็นผู้ให้อย่างใจกว้าง คิดให้มากๆ เราจะทำดีให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เราถือว่า ใครทำเราไว้อย่างไร ผลกรรมจะตอบสนองเขาเอง เราคิดว่าเขาก็ตงรู้อยู่แก่ใจว่าเขาทำอะไรลงไป