สำหรับพี่ พี่มองว่า คนที่ไม่มีแฟน เป็นคนที่เก่งมากๆนะ ทั้งๆที่ข้อดีในการที่เราจะไม่มีใครมันก็มีมากมาย

>ไม่ต้องยึดมั่นกับคนๆเดียว (ด้วยความซื่อสัตย์เพราะการตกลงปลงใจกันว่า เราเป็น"แฟน"กัน นะ

>ไม่ต้องสนใจความรู้สึกของคนๆนี้ (เพราะคำว่า "แฟน" นี่ละ ทำให้ต้องแคร์ความรู้สึกกัน)

>ไม่ต้องคิดเผื่อเยอะแยะ ว่าทำไปแล้ว จะมีผลต่อใครซักคน(ที่ไม่ใช่พ่อแม่ พี่น้อง เราซักหน่อย) หรือป่าว

>ไม่ต้องง้อ เวลามีเรื่องงอน ไม่ต้องงอนเพื่อจะให้ใครมาง้อ

>ไม่ต้องแบ่ง ในทุกๆเรื่องไม่ว่าจะเป็นข้าวของเครื่องใช้ เงินทอง หรือแม้แต่ความรู้สึก

>ไม่ต้องอีกหลายๆอย่าง ที่คนๆนึงสามารถทำได้ด้วยตัวเอง ที่สำคัญ อิสระ สุดๆ

แต่ พี่ไม่เก่งขนาดนั้นหรอกนะ เกด

พี่ยังอยากได้รับความรักจากใครสักคน ที่เราพูดได้เต็มปากเต็มคำว่า นี่คือ "แฟน" ของเรา

มันไม่ใช่ความรักแบบพ่อแม่ที่มีให้ลูก ไม่ใช่ความรักแบบพี่น้องมีให้กัน และในความเป็นเพื่อน ก็ไม่ใช่ความรักแบบนี้

บางครั้ง พี่ยังถามตัวเองว่า ถ้าเราอยู่คนเดียวโดยไม่มีคนๆนี้ จะง่ายกว่ามั้ย อิสระกว่ามั้ย แต่คิดอีกที พี่ว่าการมีใครสักคนอยู่ข้างๆเราได้นานที่สุด อยู่ดูแลกันจนแก่เฒ่าเหมือนพ่อแม่เราก็คงจะดีกว่า

....พี่ยังอยากพึ่งพาใคร และยังอยากให้ใครพึ่งพาเรา มีใครที่คอยช่วยเหลือกัน เป็นห่วงกัน....

ฮ่าาาาๆๆ อะไรที่ทำแล้วมีความสุขก็ทำไปเถอะเนอะ มีแฟนหรือไม่ คงไม่ใช่ประเด็น ^^