คนสามประเภทที่น่าสงสาร...ในเรื่องความรัก

1. คนที่ไม่เคยมีแฟน น่าสงสาร ที่เขาไม่รู้จักเรียนรู้ทักษะแห่งการสร้างมนุษยสัมพันธ์ต่อใครๆ ในยุคนี้การสื่อสารก็คล่องตัว ไม่ว่าเราจะอยู่ที่ไหนก็หาคนที่น่าสนใจมาเพื่อนสื่อกันได้ ความสนิทสนมจะเกิดขึ้น นำไปสู่ความใกล้ชิดมีใจผูกพันธ์กัน และนำความสุขสดชื่นมาให้ และในที่สุดความรักความดึงดูดก็จะตามมาเอง เป็นแฟนกันได้ ในชุมชนแห่งนี้ก็มีคนโสดคนสาวเหมาะสม ที่สื่อสัมพันธ์กันได้มากมาย เหตุใดจึงคงเก็บตัวอยู่ต่อไปครับ? ในยุคนี้ไม่ต้องออกจากบ้านไปไหน ก็ยังหาแฟนได้มิใช่หรือครับ?

2. คนอกหักที่เคยมีแฟน น่าสงสารเพราะได้รับความชอกช้ำใจจากสายสัมพันธ์ที่ต้องสิ้นสุดลงไป หลังจากที่ได้ใว้อาลัยกับความโศรกเศร้าสักระยะหนึ่งแล้ว ก็ควรออกสู่ตลาดหาเนื้อคู่อีกครั้งหนึ้งได้ ในมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ ก็มีปลาให้เลือกจับได้มากมาย หมายใครๆไว้ในใจอย่างกว้างๆในระยะแรกๆ โอกาสที่จะได้คนที่เหมาะสมกับตัวเราก็จะมีมากขึ้น เราแต่ละคนก็มีวงการที่จะเลือกได้หลากหลาย มัวจะเจ็บเก็บตัวไปนานสักเท่าไรล่ะครับ?

3. คนที่มีแฟนแต่เหมือนไม่มี นี่ซิ ชีช้ำกะหล่ำปลีที่สุด เป็นคนที่ตรงกับสุภาษิตที่ว่า "เนื้อก็ไม่ได้กิน หนังก็ไม่ได้รอง แต่ยังต้องเอากระดูกมาแขวนคอต่อไปอีก" เพราะว่า มีทั้งความว้าเหว่เหมือนคนในประเภท1. มีความชอกช้ำใจไม่สมหวังไม่ด้อยกว่าคนในประเภท2. ยิ่งกว่านั้นยังต้องหมกมุ่นอยู่กับปัญหาต่างๆที่เผจิญอยู่อย่างจำเจทุกวันกับชีวิตสมรสที่จะคล้องคอเขาไปอีกนาน คงจะเหี่ยวแห้งหัวโตไปเรื่อยๆ จนกว่าจะหย่ากัน แยกทางกัน หรือตายจากกันไป

น่าสงสารที่สุด คนในประเภท3 นี้ คำตอบสุดท้าย...แน่ใจแล้ว ครับผม