จ้ะ ....

ถูกต้องเลยครับ

จ้ะ ......

เราเป็นคนดีของสังคม ด้วยการเป็นผู้ฟังที่ดีนะจ๊ะ

นั่นแหละ..ผมเองก็อยากเป็นคนดีของประเทศชาติด้วย..

ถือโอกาสคุยเสียเลยครับ

เขาก็คงมีวิธีการสอนตามแบบฉบับของแต่ละคนแหละ

วิธีการอาจต่าง แต่จุดหมายปลายทางเหมือนกัน

คือ ต้องการให้ลูกหลานเป็นคนที่มีคุณภาพและเป็นคนดี

เหมือนการคิดเลข วิธีผิด แต่ต่าง แต่หากได้คำตอบที่ถูกต้อง ก็ได้คะแนนนะน้านะ..!!

เรื่องแบบนี้อยู่ที่ผู้ปฏิบัติด้วย พี่น้องผมบางคน

ไม่ค่อยใส่ใจในเรื่องนี้เท่าไหร่ น่าเสียดายครับ

เห็นด้วย คุณได้รับการอบรมจากครอบครัวที่ดี

น่าภูมิใจแทนลูกหลานของคุณด้วยที่มีคุณพ่อมีคุณภาพและสอนสิ่งที่ดีเหล่านี้แก่ลูกๆ

คิดในสิ่งที่ดีอย่างนี้ ผมควรเก็บเอาไปจดจำและปฏิบัติ ครับผม !

จ้ะ เป็นการสอนในวิธีที่ดีไม่ใช่น้อย การมองมุมบวก ทำให้สบายใจ

เลือกเก็บ เลือกมองในสิ่งที่ควร ไม่ทำให้ รกสมอง ..

และมีพื้นที่เก็บสิ่งที่คู่ควรกับการจำ มีความสำคัญ เป็นสิ่งที่ถูกต้องแล้ว

เรื่องเรียกแม่จ๋าดัง ๆ ให้พ่อจ๋าได้ยินนั้น พ่อจ๋าคงไม่ว่าอะไรหรอก

เพราะพ่อจ๋าเป็นคนอารมณ์ดี ผมคงได้นิสัยของพ่อจ๋ามาใช้ใน

ชีวิตประจำวันทำให้ชีวิตไม่เครียด พ่อจ๋าเคยสอนผมให้มองโลก

ในแง่ดีแล้วอย่าเก็บเรื่องไร้สาระมาคิดให้เปลืองสมองครับ

แล้วก็ต้องมานั้งคิดว่า ต่อไปเราจะเรียกพ่อจ๋า พ่อจ๋า ให้ลั่นบ้านอีกหนหรอก

สัปดาห์ก่อนเราเครียดมาก จนอยากมีที่ปรึกษาเลย ว่าเราทำผิดพลาดเช่นนี้

ผู้เป็นที่ปรึกษาจะช่วยให่เราคลายความรู้สึกอยากลงโทษตัวเองด้วยวิธีใด

^ ^

ผมไม่ได้เครียดเรื่องแม่จ๋าหรอก เกิดชาติหน้าอยากกลับมาเป็นลูกอีก

จะได้เรียกแม่จ๋าทุกวัน แล้วจะเรียกดัง ๆ ให้พ่อจ๋ามองค้อนเลยครับ

จ้ะ เราไม่ได้ต้องการให้รำลึก หรือ คิดจนเครียดเลยจ้ะ ขอโทษด้วย

การแสดงความรักไม่จำเป็นต้องแม่จ๋า หรอก เพราะเราก็ไม่เคยทำเหมือนกัน

ไม่มี คุณแม่ มีแต่แม่ กับ เค้า การพูดไม่ได้มีหางเสียงที่ไพเราะเสนาะหู แต่ทุกคำที่พูดก็อ่อนโยน

แค่นี้เราว่าให้ความรู้สึกไม่ต่างจากเรียกคุณแม่คะ คุณแม่ขา คุณแม่ครับ หรอก

อย่าคิดมากๆ นะ อย่าเครียด เดี๋ยวเราจะไม่ได้ฟังเรื่องราวดีๆ เพราะผู้เล่าปวยไปอีกหลายวัน

เรื่องที่ว่าคนไทยลึก ๆ รักแม่ แล้วแสดงออกไม่เป็น ผมเองก็อยู่ในคนประเภทนั้น

บอกตรง ๆ ว่า ไม่เคยพูดกับแม่ว่า แม่จ๋า แม่จ๋าเลย มันเขิน ๆ อย่างไรไม่ทราบ

ไม่ใช่ว่าผมจะไม่มีความรู้สึกรักแม่ แต่ตอนนี้ทำอะไรไม่ได้แล้ว นึกเสียดายเวลา

ที่ผ่านไปเรียกกลับคืนมาไม่ได้แล้ว ผมไม่อยากคิดมากเดี๋ยวหายตัวไปอีกเพราะ

ป่วยครับ

เราว่าคนไทยลึกๆ รักแม่ แต่แสดงออกไม่เป็น เพราะไม่เคยได้รับการแสดงความรักมาก่อน

หรือไม่ก็ได้รับน้อยมาก จนตะขิดตะขวงใจที่จะกระทำเช่นนั้น

ส่วนที่พาลูกมาให้แม่เลี้ยง เพราะสังคมสมัยใหม่ ที่ต้องทำงานแบบปากกัด ตีนถีบ ทำงานคนเดียวให้เมียเลี้ยงลูกอยู่กับบ้านเหมือนอดีตก็ทำได้ยากขึ้น จึงเลี่ยงไม่ได้ที่จะมองหาผู้ช่วยที่ไม่ต้องให้ค่าแรง มากกว่าจ้ะ

ผู้คนสมัยนี้ไม่ค่อยคิดถึงความรู้สึกดี ๆ ของแม่ อาจเป็นเพราะโลกาภิวัฒน์

บางคนวันดีคืนดีมาหาแม่เอาหลานมาให้เลี้ยงก็ยังมีด้วยเห็นแม่อยู่ว่าง ๆ

ซ้ำยังมีประสบการณ์เลี้ยงลูกมาก่อนเลยเอาลูกมาให้แม่เลี้ยงเพราะกลัวว่า

แม่จะเหงาเฉามือครับ

เพราะความรักอันยื่งใหญ่ที่แม่มีให้ลูกๆ ทุกคนแหละ ถึงยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ลูกมีความสุข

ความสุขของแม่ คือ ได้เห็นลูกๆ ยิ้ม มีความสุข แม้ต้องยอม จนลูก(ที่คิดไม่ถึงว่านั่นเป็นการแสดงความรักจากแม่)

มักไม่เห็นความสำคัญของแม่ และมองข้ามหัวใจของแม่ไปเสียหมดสิ้น

ในวันนี้ ท่านไม่ได้อยู่กับเราแล้ว คงไม่มีอะไรที่ต้องวิพากษ์ วิจารย์ หรือแสดงความเห็นได้อีก

เนื่องจากพูดไป บอกไปก็ไม่ทำให้ลูกมีโอกาสแก้ไขสิ่งที่เป็นลูกบังเกิดเกล้าในอดีตได้อีกแล้ว

บอกได้อย่างเดียวว่า สิ่งที่ได้ยิน ทำให้รู้สึกได้ว่า " บูชาผู้เป็นแม่ " ทุกท่านด้วยใจจริง

แม่ผมทำได้ทุกอย่างถ้าโดนลูกสั่งการ ความจริงแม่ผมตายจากไปหลายปีแล้ว

ไม่อยากเอามาล้อเล่น ว่ากันจริง ๆ แล้วเวลามีชีวิตอยู่แม่ทำให้ทุกอย่างเท่า

ที่จะทำให้ได้โดยเฉพาะเรื่องตามใจ ทำให้ลูก ๆ ของแม่หลายคน (เว้นผม)

กลายเป็นลูกบังเกิดเกล้าไปหมดครับ

จ้ะ เรารักแม่เรามากๆ เลยนะ อดทนกับลูกสูงมากๆ เลยหล่ะ ไม่เคยตวาดลูก ไม่เคยใช้ถ้อยคำรุนแรงกับลูกเลย ไม่เคยพูดคำหยาบ ด่าคำ บ่นคำด้วย แล้วก็ชอบทำโน่น นี่ นั่นให้ลูกตลอด

แม่ทุกคนตงไม่ต่างก้นเลย จริงมั๊ย ....

แม่คุณเป็นซุปเปอร์วูเมน เหมือนแม่เราหรือเปล่า ... ทำได้ทุกอย่างให้ลูกให้ครอบครัว

แม่ชอบทำอาหารให้ลูกทานเป็นความผูกพันดี ๆ กับคนในครอบครัวทุกคน

ที่อยากให้ทานอาหารทำเองซึ่งทานแล้วสบายใจไม่เหมือนซื้อสำเร็จรูปมา

จากนอกบ้านที่ผลิตมาเพื่อขายเท่านั้น เกิดเป็นแม่ก็อย่างนี้แหละ ผมว่าน่า

จะภูมิใจเสียอีกนะครับ