เท่าที่อ่าน.... ลักษณะการพูดของน้องเกดมีปัญหาเฉพาะในเวลาที่ใช้ปากร่วมกับสมองเท่านั้น ในขณะที่ปากทำงานร่วมกับสายตา หรือทำงานร่วมกับความรู้สึกก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร ...เรามาลองตั้งสมการสั้นๆกันครับ ^^

เวลาพูด = ปาก + สมอง (คิดว่าปากมีปัญหา)

เวลาอ่านหนังสือ = ปาก + สายตา (ปากไม่ได้มีปัญหาอะไร)

เวลาร้องเพลง = ปาก + ความรู้สึก (ปากไม่ได้มีปัญหาอะไร)

จากสมการ 3 สมการด้านบน... ปัญหาไม่น่าจะอยู่ที่ปากครับ

การพูดให้น้อยลง ไม่น่าจะใช่วิธีแก้ที่ถูกต้องนัก ลองค่อยๆปรับสมดุลย์ความเร็วระหว่างปาก(คำพูด)กับสมอง(ความคิด) เช่นเริ่มจากคิดว่าจะพูดอะไร (ประโยคสั้นๆ) แล้วค่อยพูด แล้วค่อยๆปรับจูนสมองให้ทำงานประสานกับปากให้ดีขึ้นๆ แล้วเมื่อการปรับจูนสำเร็จ ไม่ว่าสมองจะคิดเร็วขนาดไหน คำพูดจะตามสมองจนทัน ทำให้สามารถพูดมากๆได้อย่างที่น้องเกดต้องการเลยล่ะครับ 5555555 (แอบกัด) ^^

การพูดที่ไม่สามารถสื่อสารกับผู้อื่นได้ อย่ามองว่าเป็นเอกลักษณ์แล้วปล่อยให้มันเป็นไปนะครับ เพราะในบางกรณี..การสื่อสารที่ไม่รู้เรื่อง อาจทำให้ผู้ส่งสารและผู้รับสารเข้าใจไม่ตรงกัน ซึ่งอาจเป็นสาเหตุของความเสียหายในเรื่องต่างๆได้ครับ

แต่โดยส่วนตัวแล้ว... ไม่เคยคิดว่าลักษณะการสื่อสารที่ผิดปกติของอีกฝ่ายเป็นเรื่องน่ารำคาญครับ ผม..ที่ต้องสัมภาษณ์ผู้มาสมัครงานวันละหลายๆคน เจอเรื่องประมาณนี้บ่อย โดยเฉพาะในขณะตื่นเต้นหรือรู้สึกกดดันเป็นพิเศษ ซึ่งจะส่งผลโดยตรงต่อความสัมพันธ์ระหว่างสมองกับปาก ...ถ้ามีการฝึกฝน อาการนี้ก็จะหายไปครับ ^^