ใครพอมีประสบการณ์ชีวิตที่ต้องต่อสู้และใช้ความเพียรความพยายามจนประสบความสำเร็จบ้างไหม?

มีค่ะ ชีวิตเราแปลกดีค่ะ เกิดมาก็ปกติ ครอบครัวก็พอมีพอกิน แต่พอวัยรุ่นตอนต้น ครอบครัวเจอวิกฤต มีหนี้สินรายวัน ต้องหนี้ทั้งนักเลง แต่ก็ตลกดีนะ ที่พวกนั้นทำไรเราไม่ได้ ไม่เหมือนที่ลงพาดหัวข่าวว่าลูกหนี้ ตายคาที่ คงด้วยเราทำความดีอยู่บ้าง เรียนหนังสือก็ลำบากทั้งๆที่รักการเรียนมาก แต่ก็ใช้สติปัญญา ไปบอกอาจารย์ว่าเรามีปัญหาแบบนี้ ท่านก็ให้สอบ เพราะเราขาดเรียนไปช่วยงานครอบครัว มาเรียนก็มาหลับเพราะนอนตีสองทุกวัน เพื่อนๆไม่เข้าใจหาว่าเรามีปัญหาไร แต่เราไม่เล่า เล่าทำไม จริงๆมันรันทดกว่านั้นเยอะ แต่เราเล่าแบบนี้เพราะเราเฉยๆ แกร่ง ผ่านมาแล้ว ตอนนี้ก็มีการมีงานดี ดูแลพ่อแม่ได้บ้าง แต่ท่านไม่อยากให้เราต้องดูแล ก็ต่างคนช่วยๆกัน คนถามละ แชร์หน่อย อยากบอกเลยว่า ชีวิตไม่ยากและไม่ง่าย อยู่ที่มองแบบไหน ทำแบบไหน และยอมรับได้แค่ไหนค่ะ

ผมก็มีประสบการณ์สู้ชีวิตอยู่ไม่น้อย เพราะอายุไม่น้อยแล้วครับ เคยผ่านอุปสรรคหนักหนาสาหัส

มามากมายแทบจะนับครั้งไม่ถ้วน ผมขอยกตัวอย่าง ตอนที่ผมเคยต้องไปทำงานอยู่ฮ่องกงคนเดียว

นาน ๔ เดือน เมื่อปีที่แล้วมานี้เองครับ ตอนไปทำงานที่นั่น ผมต้องพบกับปัญหามากมาย ทั้งเรื่อง

การทำงานในรูปแบบที่ไม่เคยทำมาก่อน โดยไม่มีคนสอนงานให้ เพราะเป็นระดับอาวุโสแล้ว เขาจึง

คาดหวังให้ผมลงมือทำได้เลย แถมยังมีปัญหาเรื่องภาษา เพราะผมต้องฟังคนจีนพูดภาษาอังกฤษ

ด้วยสำเนียงที่ฟังยากพอสมควร ผมก็ไม่ได้เก่งภาษาอังกฤษมากนักด้วย จึงมีปัญหาในการสื่อสาร

เป็นอย่างมาก ในเวลาทำงาน เขาก็ห้ามฟังเพลง (ห้ามใส่หูฟัง) ห้ามอ่านหนังสือ (ขนาดเลิกงาน

แล้วต้องรอคนอื่น พอหยิบ นสพ.ภาษาอังกฤษมาอ่าน ก็ยังโดนเขาว่าเลยครับ) ห้ามเล่นเน็ต และ

ห้ามสารพัดอย่าง ทำงานตั้งแต่ ๙ โมงเช้าขนถึงประมาณ ๒-๓ ทุ่ม แทบทุกวัน พอเลิกงานกลับไป

ถึงที่พักตอนดึก ก็ต้องนั่งอยู่ในห้องเช่าเล็กๆคนเดียว ไม่รู้จักใคร และไม่รู้จะคุยกับใคร เพราะมีแต่

คนต่างชาติ ซึ่งคนฮ่องกงส่วนใหญ่ (ลูกจ้างตามร้านค้าทั่วไป) ไม่ค่อยพูดภาษาอังกฤษด้วย ยิ่งทำให้

มีปัญหามากมาย ทั้งเรื่องงาน และชีวิตส่วนตัว (ที่ห้องพักไม่มีเน็ต WiFi ให้ใช้) พอผมอยู่ที่นั่นแค่เดือนกว่า

ผมก็อยากจะเก็บข้าวของ เผ่นกลับเมืองไทย แทบทุกวันเลยครับ สารพัดความรู้สึกทุกข์ใจ มันรุมเร้ามากมาย

แต่ผมก็คอยตั้งสติ เตือนตัวเองให้อดทน เพื่อหาเงินเลี้ยงครอบครัว และเพื่อความรับผิดชอบในหน้าที่การงาน

จนสามารถทำงานสำเร็จลุล่วงไปได้ อดทนอยู่จนครบ ๔ เดือน ค่อยกลับมาอยู่เมืองไทยที่ผมรักครับ