ก็แค่อยากรู้นิดๆ นึกว่าจะเล่าแบบคัดกรองความน่ากลัวออกไปบ้างหน่ะสิ

กลัวแล้วยังอยากรู้ พอทราบคำตอบ

เกิดอาการโหยงเลย นี่แหละ..ครับ

ไม่เอาแล้ว!!!

น่ากลัวอ่ะ ... ไปนอนดีกว่า

ทั้งหญิงและชาย ช่วยกันร้องประสานเสียง

แบบเยือกเย็น ผมเองก็เถอะ หากเป็นไข้คง

หายไข้ในบัดนั้นเลยครับ

เสียงผู้หญิง หรือ ผู้ชาย?

เป็นเราไข้ขึ้นแน่ๆ เลย

พูดถึงเรื่องนี้ ความกลัวผุดขึ้นมาอีกแล้ว

จริงเหรอ...จริงซี่

แน่นะ...อ๋อแน่ซิ่

ตากลวงหรือเปล่า...ตากลวงซี่

แล้วทำอย่างไร..วิ่งหนีซี่ ครับ

จริงเหรอ !!

น่ากลัวอร่ะ

ผมดูตั้งสองวัน แต่ต้องรอให้เมฆพัดผ่านไปก่อนเพราะเมฆ

ช่วงนั้นมีมากพอสมควร เรื่องมีอะไรมาทำให้กลัวผมอาจคิด

ไปเองเพราะช่วงที่ดูพระจันทร์ยิ้มผมได้ยินเสียงพูดมาจาก

ด้านหลังว่า "ขอเราดูบ้างงงง...." ช่วงนั้นผมคงหูไม่ฝาดตา

ไม่หนวกแน่ ผมหันหลังกลับไม่ดูพระจันทร์ยิ้มต่อ มือขวา

กำหลวงพ่อเผ่นที่ห้อยคอแน่น เดินโหย่ง ๆ ตัวลอยจากพื้น

รีบเข้าบ้านเลยครับ

เมฆบังหมดเลย คุณเห็นป่าว

มีไรมาทำให้กลัวเหรอ

ตอนนี้ผมชักจะเจอแล้ว แบบปอดแหก

แล้วใจหล่นลงไปถึงคุณตาตุ่มเพราะชอบ

ไปล้อคนเกี่ยวกับเรื่องนี้ไว้ เรียกว่ากรรม

ตามทันพระจันทร์ยิ้ม สองสามวันที่แล้วดู

พระจันทร์ยิ้มหรือเปล่าครับ

จ้ะ จะพยายามนะ

ใจไป ปอดก็แหกตาม ธรรมดา

ไม่เคยเจอเร๊อะ.

ถามตัวเองก่อนว่าความกลัวคืออะไร ตั้งสมาธิว่าจะสลัดทิ้ง

ความกลัวให้ได้ ถ้าชนะจิตตัวเองความกลัวจะไม่กล้าแวะ

เวียนมาหาอีก ผมขอเอาใจช่วย จะไม่ได้กลัวกุ๊กกู๋อีกครับ

ความกลัวรังคงอยู่ และไม่มีวันจากไปไหน

รีบตอบรับเลย คงเลิกกลัวฟ้าคนองแล้ว

ดีใจด้วยครับ

คร้าบบบ

เรื่องเดียวก็เรื่องเดียว แต่เรื่องกลัวฟ้าคะนอง

เป็นอีกเรื่องหนึ่งใช่ไม๊ครับ

เรื่องเดียวกันแหละ ..

เอาแบบทำวันนี้ให้ดีที่สุดได้ไม๊ ?

หรือว่าเรื่องนี้เป็นคนละเรื่องเดียวกันครับ

แต่เราก็มีความสุขกับปัจจุบันได้นะ

วัยเด็กสอนให้เรารู้ว่า สุข ทุกข์ สักวันก็ผ่านไปจนได้

ทำวันนี้ สุขกับวันนี้ วันที่เราจับต้องได้ดีกว่าจ้ะ

นั่นแหละ นั่นแหละ ผมถึงอยากกลับเป็นเด็กเหมือนก่อน

แต่เราไม่สามารถเรียกวัยนั้นกลับคืนมาได้อีกแล้ว

ทุกอย่างผ่านไปตามช่วงเวลาของมันต้องยอมรับ

ความจริงครับ