คงไม่ต่างอะไรกะตอไม้..และผมก็คงไม่ให้เครดิต...

ขนาดที่ต้องเสียเวลาและเสียอารมณ์นำมาใส่ใจ...

ชีวิตเรามีอะไรให้ทำอีกตั้งเยอะแยะ...

พ่อผมบอกว่า.."อย่าเอาใจเราไปมัดไว้กะส้นตรีนคนอื่น"...

เพราะเค้าจะไม่เห็นคุณค่า..ป่านนี้เค้าอาจจะนั่งกินข้าวอย่างเอร็ดอร่อยอยู่..

แต่เราเองนี่ซิต้องมาทุกข์ใจและใส่ใจกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง..อยู่ได้...