ตามที่เข้าใจนะ..

เมื่อสมัยก่อนคงไม่ใครมีกล้องส่องดูดาว..ส่องให้เห็นว่ามีรูปร่างหรืออะไรที่ชัดเจนนักบนดวงจันทร์..

แต่ว่าคงมีกลุ่มคนหรือใครซักคนที่มีอิทธิพลต่อความคิดของคนส่วนมากในสมัยนั้น..

ใช้หลักจิตวิทยาในการควบคุมความคิดคนส่วนใหญ่โดยใช้การปลุกเร้า..

การโน้มนาวจิตใจโดยการอาศัยสถานการณ์....หรืออะไรก็แล้วแต่..

เพราะคิดว่าการทำเช่นนั้นเป็นเหมือนการหาที่พึ่งทางใจมากกว่า..

อารมณ์ประมาณว่าทำแล้วสบายใจ..มันก็เลยกลายเป็นเรื่องที่บอกเล่าต่อๆกันมา..

จนกลายเป็นวัฒนธรรมที่ปฏิบัติสืบต่อกันมา..

จนบางทีเรื่องราวที่ต้องการสื่อจริงๆอาจจะลบเลือนไปแล้วก็เป็นได้..

ส่วนตัวแล้วมองดวงจันทร์ก็สวยดี..และชอบทั้งตอนที่มันมีแค่เสี้ยวเดียว..และเต็มดวง...

และทำให้รู้สึกว่าแค่เศษดาวดวงเล็กๆก็มีอิทธิพลต่อโลกเราได้มากมายเหมือนกัน..