ผมว่ายน้ำเป็นตอนอายุ ๘ ขวบเห็นจะได้ ตอนนั้นบ้านอยู่ใกล้คลองแสนแสบเพื่อนชวนไปเล่นน้ำ ผมบอกว่าไม่เอาเพราะว่ายน้ำไม่เป็น เพื่อนบอกจะสอนให้ผมก็เลยไปเพราะอยาก

ว่ายน้ำเป็นเหมือนคนอื่นเขาบ้าง เพื่อนพาไปที่ท่าน้ำใกล้บ้านแล้วให้ผมเกาะเสาไว้แล้วหัด

เอาเท้ากระทุ่มน้ำ ผมเห็นว่าที่ท่าน้ำตื้นผมยืนได้เลยแต่ก็ไม่วายเกาะเสาไว้ ผมไปบ่อยช่วงหลังผมใช้วิธีดำน้ำเข้าฝั่ง ผมทำแบบนี้จนว่ายน้ำเป็นแต่ผมก็ฝึกไปเรื่อยพอรู้ตัวว่าสามารถทรงตัวในน้ำลึกได้แล้วเลยชวนเพื่อนให้ว่ายตามผมไปด้วยเพราะผมจะว่ายน้ำข้ามไปฝั่งตรงข้ามเพื่อนก็ตกลงว่ายไปกับผมจนถึงฝั่งตรงข้ามและว่ายกลับมาฝั่งเดิมได้ด้วยความปลอดภัย ตอนนั้นผมดีใจที่สุดแต่ไม่ได้บอกเพื่อนในเรื่องนี้ ที่ว่าผมดีใจไม่ใช่ผมว่ายน้ำแข็งแล้วและข้ามไปฝั่งตรงข้ามได้ ที่ว่าดีใจเพราะว่าผมไม่จมน้ำตายต่างหาก เรื่องนี้ผมยังไม่เคยเล่าให้ใครฟังเลยนะครับ