กลัวสิ แต่เลือกที่จะไม่พูดบ่อย

ตุ้งตั้ง ตุ้งตั้ง มาทีขนหัวลุกทุกที นอนตัวแข็งจนกว่าจะเงียบเป็นประจำ

แต่ฟอร์มดี ไม่ปริปากบ่อยๆ แค่นั้นเอง

นับประสาอะไรกับผม คุณยังกล้วอยู่เลย

ผมนึกว่าคุณเลิกกลัวไปนานแล้วเพราะ

ไม่เห็นพูดถึงครับ

จิงดิ...!!

มิน่า คุณถึงบอกว่ามักฝันเห็นกุ๋กกู๋ พอแล้วนะ เรากลัว

เดี๋ยวเก็บไปฝันคืนนี้ เราจะแย่

เพราะคืนนี้ไม่มีเพื่อนให้โทร. ไปบังคับให้อยู่เป็นเพื่อนเหมือนคืนที่เรากลัวสุดๆ ด้วย

เขากลับบ้านไปหาพ่อแม่ต่างจังหวัด ไม่มีเวลามาอยู่เป็นเพื่อนเราในสายซะด้วย

ไม่จริงจังได้อย่างไร หลังจากตอบกระทู้นี้ไปแล้ว

ตอนกลางคืนคุณครูมาเข้าฝันแลบลิ้นปลิ้นตาหลอก

หาว่าเอาของโบราณไปเผยแพร่โดยไม่จุดธูปบอก

เฮี้ยนจริง ๆ อย่างนี้ต้องให้หมอปลามาทำพิธีครับ

จ้าา ไม่ได้ว่า แค่แซวขำๆ เอง

อย่าจริงจัง ซีเรียสนร้าา

ผู้มีบุญคือคุณครูคนหนึ่งที่มาเล่าบอก

ผมแค่ผู้รับรู้ จำมาเล่าอีกทีครับ

เราบุญไม่เท่าคุณงั้นสิ

บุญมากขึ้นตามอายุด้วยเหรอ

ผมบอกแล้วว่าเป็นของโบราณ

คนไม่มีบุญจริง ๆ คงไม่มีโอกาส

ทราบหรอกครับ

อักษรกลาง สูง ต่ำ หน่ะมี

แต่กลอนบทที่ท่องให้ฟัง

มีบทนี้ด้วยเหรอ?

มีจริงซี เป็นการแยกอักษรกลาง สูง และต่ำ

คุณต้องค้นคว้าเอาเองนะ ผมบอกแล้วว่าตก

ไวยากรณ์ไทย ได้ผลประการใดเล่ามาให้ฟัง

บ้างจะเป็นพระคุณครับ

เหรอ? ขอความจิง

บทนี้มีจริงหรือเปล่า?

เอ..หรือว่าผมว่าไปเรื่อยเหนื่อยก็หยุดพักครับ

บอกตงๆ ไม่เคยได้ยิน

ไม่เคยได้ยินท่องจำโบราญเกี่ยวกับภาษาไทยหรือ

ที่ว่า "กินข้าวเคี้ยวเอื้องจึงเชื่องช้า ตาโถทำนาป่าไผ่

พรหมมาศ ยายเราเล่าว่าเสือหาย" ผมจำไม่ได้ว่า

เกี่ยวกับไวยากรณ์ไทยอย่างไรเพราะตกวิชานี้ครับ

แปลว่าอะไร ตาโถไปทำนาป่าไผ่ ไม่เข้าใจ

ที่กินบ่อยก็ปลานิล ปลาทับทิม ปลาทูก้างยังอ่อน

ที่ติดคอก็ปลาทูหรือปลาดุก นี่แหละ (มั๊ง) คลับคล้ายคลับคลา

เพราะตอนเด็กๆ กินปลาทู กับ ปลาดุก คลุกข้าวใส่น้ำปลาบ่อยที่สุดแล้ว

ก็กินปาท่องโก๋ซี่ อย่างดีก็แค่ติดเหงือก

ไม่ถึงกับติดคอหรอก ปลาทู หรือปลา

อะไรก็ได้ที่ลอกออกมากินได้ง่าย ๆ

ควรจะกินชนิดนั้น จะได้ไม่ต้องเคี้ยวเอื้อง

จึงเชื่องช้า ตาโถทำนาป่าไผ่ครับ

๕ ๕ ๕ เห็นจะจริง จนป่านนี้เรายังแกะก้างปลาไม่เก่งเลย

เวลากินปลาืทีนึง ใช้เวลาเคี้ยวนานมาก

ปกติเราก็เคี้ยวข้าวละเอียดอยู่แล้ว ถ้าวันไหนมีปลาวันนั้นใช้เวลากินข้าวนานมากๆ

ผมไม่คิดว่าคุณจะทำอะไรแปลกประหลาด

เพราะคุณเป็นคนมีเหตุผล ถ้าจะไปเยี่ยมคุณ

คงไปเยี่ยมที่ รพ. สาเหตุเนื่่องจากก้างปลา

ติดคอครับ

เราก็รู้ว่าชีวิตต้องไปต่อ แต่เรื่องคิดจนซึมเศร้าไม่เป็นอย่างนั้นหรอก

ไม่ต้องห่วงว่าจะต้องไปยืนเกาะลูกกรงเยี่ยมเราตามโรงพยาบาลจิตเวชหรอก

ผมเองเคยจากบ้านแบบไกลบ้านเลย

ขืนเก็บความคิดถึงมาคิด ผมคงเครียด

อาจถึงขั้นผูกคอตายบนกิ่งต้นผักชีฝรั่ง

ไปนานแล้ว ทุกอย่างจะผ่านไป คงไม่มี

โอกาสได้มาเล่าเรื่่องดูเมฆให้คุณฟังแน่

เลยครับ