^^

เหอะๆ

เป็นเรานั่งมองหน้าเลย แล้วยิ้มประมาณว่าหันมาทางเรากี่ครั้งก็จะเห็นเรานั่งมองแล้วยิ้มให้ตลอด

หรือไม่ก็ทำหน้าแบบอารมณ์เดียวกับเขาไปเลย เช่น เขาคุยเรื่องตลก ก็หัวเราะตาม ยิ้มตาม

เขาจะรู้เองแหละว่าเราได้ยินแล้วคล้อยตามเรื่องราวของเขา เสมือนหนึ่งได้ร่วมวงสนทนา

พักเดียวแหละเขาก็จะลดเสียงลงได้เอง ... เราเคยทำมาแล้ว ในรถเมล์ แถวหลังสุด เบาะยาวนั่นเลย

555 แหมๆๆ พอมันหอนก็นั้งเงียบกันหมดแล้ว กลัวออกไปแล้วเจอในสิ่งที่คิด .. !?

ส่วนใหญ่จะเป็นพวกคนมีอายุที่ชอบพูดเสียงดังๆ ไม่ก็คนหนุ่มๆแบบพวกชอบโชว์

ก็ต้องทน คือบางทีไม่ได้อยากรู้เรื่องด้วย แต่มันได้ยิน ถ้าใส่หูฟังอยู่ก็จะหาเปิดอะไรดูจะได้ไม่ได้ยิน

เป็นเรา เราจะออกไปนั่งมองหน้ามันให้รู้สำนึกซะบ้าง หอนไม่เกรงใจคนจะนอน

พอเจอแบบนี้แล้วทำยังไงเอ่ย ...

ลองคิดบวกมั๊ย.... ว่าถ้าเขาไม่ใช่คนหูตึง

ก็คิดว่าเขาเป็นคนเปิดเผย ใจดีมีน้ำใจ ... ก็แล้วกัน