สวัสดีครับคุณลุง.

Pa-Mok. = ป่าโมก. = อําเภอหนึ่งของ จังหวัดอ่างทองครับ

ซึ่งผม สะกด + เขียนตาม Wikipedia ครับผม.

@Pa-Mok :>ไม่ยานก็ดีแล้วครับ บ่งชี้ว่าทั้งคุณลุงคุณป้าตามที่ท่านPa-Mokแอบมอง ยังดึ๋งดั๋งดีตามสภาพ ...ดีใจด้วยครับ

(ถามนิดนุงว่า ...Pa-Mok อ่านว่า ป่า-โมก ... หรือ ปา - ม็อก)

ขอบคุณครับคุณลุง.

อธิบายซะ ชัดเจน + เข้าใจดี

แต่โอเลี้ยงทั้งสองแบบ + ทั้งสองบรรยากาศ ที่คุณลุงกล่าวมานั้น ผมไม่เคยได้ลิ้มรสเลย

เคยแต่คนขายเป็นคนไทย ( คุณลุง ) หรือไม่ก็ คุณป้า พูดไทยชัดเจน

และ.. และ ไม่มีอะไร..ยานๆ ที่ว่ามานั้นด้วย แฮ่ๆ

ขอบคุณครับคุณลุง.

- โอเลี้ยงโบราณ : คนขายมักจะเป็นตาแป๊ะ ใช้เม็ดกาแฟคั่วเองหลังร้านแบบแอบๆไม่ให้ใครเห็นสูตร แล้วเอามาบดให้เห้นสดแบบทำการตลาดให้ฮือฮาว่าคั่วสดบดใหม่ ซิงๆ 555 ... ใช้หม้อต้มน้ำด้วยฟืนแสมโกงกาง ควันโขมงโฉงเฉง เป็นการส่งซิกเรียกลูกค้าไปในตัว 555 .... ชงด้วยถุงผ้าป่านใช้ไปจนยานเหมือนนมยายแถวบ้านที่ยานเป็นถุงกาแฟ 555 ... ลุงชอบสั่งเป็น "โอยั๊วะ" บางคนก็สั่ง "โอเลี้ยง" แก่ๆหวานๆ สารพัด ...(ถามนิดเดียว ตอบซะยาวยาน)

- โอเลี้ยงทั่วๆไป : แบบปัจจุบันก็เป็นแบบสำเร็จมาจากโรงงานเลย ฉีกซองโครมขายเลย ใช้เตาแก๊ส คนขายพูดไทยไม่ชัด แบบแนวต่างด้าวอ้อแอ้...(แบบนี้ขาดสุนทรียรส ถ้าคนขายไม่นุ่งสั้นจู๋ ไม่ขาวจ๊วก ไม่กินเด็ดขาด อิอิ + 555)

.... แค่นี้ละ...ไปซดโอยั๊วะร้อนๆก่อน

หากไม่ว่ากัน

โอเลี้ยงโบราณ กับ โอเลี้ยงทั่วๆไป ต่างกันอย่างไร ? รสชาติ

ไม่ใช่ต่างกันแค่ตรงป้ายบอก

ขอบคุณครับคุณลุง.

ในตลาดบ้านหม้อมีโอเลี้ยงโบราณให้ตบตูดครับ ( นานมาแล้วสมัยลุงเรียนมัธยมขาสั้น ) ใช้เป็นที่รวมพลวัยรุ่นหลังเลิกเรียน

ขอบคุณครับคุณลุง.

ตลาดตรอกหม้อ เลยไปอีก 1 แยก