เป็นกับตัวเลยหล่ะ ... เมื่อก่อนเราเป็นคนใจร้อน หงุดหงิดง่าย อะไรจุ๊กจิ๊ก ก็ไม่พอใย..

ตอนเด็กถูกแกล้ง ถูกเอาเปรียบบ่อยด้วยมั๊ง เลยกดดัน ดูทีวีก็ต้องได้ดูช่องที่ต้องการ ไม่งั้นก็พูดแขวะ

พอโตมาก็เริ่มมองตัวเอง ว่าเป็นเพราะอะไร .. คิดมาหลายปีนะ ..

สุดท้ายได้คำตอบว่า ... เรามีอัตตามากเกินไป...

อัตตา คือ ตัวตนของเรา อะไรเข้ามาล้ำเส้นความเป็นตัวตนของเรา

เราก็ไม่พอใจ ไม่ยอมใคร ไม่ยอมอะไรเลยก็ว่าได้

เมื่อรู้อย่างนี้ เราก็พยายาม เอาอัตตาออกจากตัวเราให้มาก

แรกๆ ทำยากนะ ... เผลอก็อัตตา ตัวกู ของกู เรืองของกู แสดงอิทธิพลทันที

แต่เราเชื่อว่า หากเราดูใจตัวเอง ดูจิตตัวเองบ่อยๆ ทุกครั้งที่รู้ตัวก็เตือนตัวเอง

เริ่มปล่อยวางตัวตนลงทีละนิด และทุกครั้งที่รับรู้ว่าอัตตาเริ่มขยายตัว

เมื่อทำบ่อยๆ จิตเราก็เหมือนได้ฝึก การรู้ตัวก็เกิดได้ง่ายขึ้น ๆ ๆ ๆ

จนเราสามารถควบคุมจิตตัวเองได้ง่ายขึ้น และนานขึ้น

อัตตา ตัวกู ของกู เรื่องของกู แก้ได้ด้วยการปล่อยวาง

เอาตัวกู ของกู เรื่องของกู ออกจากเรื่องราวต่างๆ ให้มาก

ความขึ้หงุดหงิด ขี้รำคาญ ก็จะค่อยๆ ลดลง เป็นลำดับ

เป็นเรื่องของการเข้าใจหลักธรรม เราก็จะเข้าใจธรรมชาติแห่งจิต แห่งตน

ขอให้ประสบความสำเร็จนะจ๊ะ