เราใช้วิธีมีให้ทุกคน ใครสะดวกรับก็รับไป ใครเป็นกัลยาณมิตรกับเราก็ส่งความหวังดีกลับมา แค่นี้เราก็คิดเสียว่า คือ กำไร จากการให้สิ่งที่ดีต่อกัน

เป็นสิ่งที่หาได้ยากเสียแล้ว... โดยเอาแต่อ้าง อีกอย่างคนสมัยนี้แนะนำได้ยากพอสมควร อย่างน้อยกัลยาณมิตรก็ยังมีอยู่

จ้ะ หลายคน โดยเฉพาะคนยุคนี้ มักคิดว่าธุระไม่ใช่ เราเสียดายความมีน้ำใจของคนไทย ซึ่งเป็นเอกลักษณ์ที่ดี

ใช่แล้ว เราต้องเป็นกัลยาณมิตรต่อคนรอบข้าง คอยเตือน คอยแนะนำ ส่วนเขาเป็นคนเลือกเอง ว่าจะทำหรือไม่ทำ

เราคิดอย่างนี้ การเป็นกัลยาณมิตรที่ดีต้องบอก เตือน แนะนำ ถ้าทำถือว่าผ่านแล้ว ทำดีแล้ว ส่วนเขาจะเชื่อลงมือทำตามที่บอกหรือไม่เขาเป็นผู้พิจารณา ต่างมีหน้าที่ และมีสิทธิเสรีภาพโดยชอบธรรม

ใช่แล้ว เรื่องนี้เป็นเรื่องเฉพาะตน ใครทำ ใครได้ เราทำได้แต่เพียงบอก เขาจะทำหรือไม่นั้น ไม่สามารถรู้ได้

ต้องมีการปลูกฝัง และคิดให้เป็น แล้วเขาจะหลุดพ้น แม้ไม่บรรลุหรหันต์ แต่ก็ทำให้ใจสงบ

ใช่แล้ว เจ้ากรรมนายเวรเกิดจากการที่ไม่ยอมอโหสิกรรมให้แก่กัน จึงต้องเกิดมาจ้องล้างจองผลาญกันชาติแล้วชาติเล่า ถ้ายอมกัน ก็จะไม่มีเจ้ากรรมนายเวร ถ้าทุกคนคิดได้แบบนี้ก็คงดี

เราไม่ค่อยยอมปล่อยให้เกลียดใครนะ

แม้บางเรื่องมีเหตุ มีผลที่สามารถทำได้ก็ตาม ถ้าเรารู้ตัวว่าเกลียดใคร เราจะพยายามตัด อโหสิกรรมให้ได้ เพราะสิ่งนั้นจะทำให้เกิดจิตผูกกัน จนอาจเป็นเจ้ากรรมนายเวรต่อกัน จนต้องเกิดมาพบเจอกกันอีกเพื่อชดใช้ เอาคืนไม้สิ้นสุด

ดีแล้วครับ ที่ไม่เกลียด แต่คนส่วนมาก จะเกลียด

ไม่ได้เกลียด แต่เลิกรัก

โอ้ ไม่น่าถามเลย... ขออภัยด้วยนะครับ / ถ้าถามผม ยังตอบไม่ได้ เพราะไม่เคยมี ส่วนคนทั่วไปจะคิดอย่างไรนั้น ก็ไม่สามารถรู้ได้ อยู่ที่บุคคล รักมาก อาจจะเกลียดมาก แต่อีกฝ่ายกลับไม่รู้สึกอะไร น่าเห็นใจเหมือนกัน

คนทั่วไป และเราก็เป็นหนึ่งในนั้นด้วย

ในที่นี้หมายถึงคุณหรือเปล่า หรือกรณีตัวอย่าง ?

ไม่สิ

เราหมายถึงคนรักที่ทำร้ายจิตใจมากๆ จะเลิกร้างกัน

นับว่ายังโชคดีครับ ที่ไม่เคยเจอเรื่องแบบนั้น / ถึงเขาจะไม่ให้ความรักเรา ก็ใช่ว่าเราจะให้ความรักเขาไม่ได้

คุณคงยังไม่เคยพบเจอสิ่งที่ทำร้ายจิตใจแรงๆ จึงยังคงความรักให้ต่อไปได้