การกระทำตอนเด็กซึ่งยังไม่รู้ผิด รู้ถูก

ยังไม่ลึกซึ้งกับบาปบุญ

จึงเป็นไปได้ที่จะเกิดการทำผิดพลาดได้โดยง่าย

เมื่อเติบโตขึ้น ...

จึงเริ่มระลึกถึงเรื่องราวที่ผิดพลาดในอดีต

เริ่มลึกซึ้งกับเรื่องบาปบุญ

..

เรื่องเวรกรรมเป็นความเชื่อตามหลักศาสนาพุทธ

แม้จริงเท็จไม่ทราบ

แต่ศาสนาพุทธมีการสั่งสอนในเรื่องอดีตชาติ

เรื่องบุญกรรมมาตลอด ให้ละชั่วทำดี

เมื่อทำแล้วอย่างแรกที่ได้รับ คือ ความสุขใจ

..

เมื่อเราทำผิดพลาดไป เราก็ควรแก้ไข

การแก้ที่ดีที่สุดคือแก้ที่เหตุปัจจัย

เมื่อทำผิดบาปกับผู้ใด ในชาติใด

ผู้นั้นก็เป็นเต้ากรรมนายเวรเราในทุกๆ ชาติ

ขอให้หมั่นทำดี แก้ไขสิ่งผิด

ทำบุญอุทิศให้ และขออโหสิกรรมต่อกัน

อย่างน้อย ....

การที่จิตประหวัดถึงด้วยความเสียใจ

ก็นับว่าเป็นการสำนึกผิดแล้ว

ถ้ามีการขอขมา ขออโหสิกรรมอย่างต่อเนื่อง

สักวันเจ้ากรรมนายเวรคงยอมให้อภัย