คุณคิดยังไงกับเรื่องนี้

บอกได้เลยว่า เป็นเวรเป็นกรรมแน่นอน

เพราะโบราณได้เคยบอกไว้ว่า การที่ได้ฆ่าแมว ก็เท่ากับได้ฆ่าเณร

เพราะแมว คือสัตว์ที่พระพุทธเจ้า ให้ความสำคัญ

เพราะเคยช่วยปกป้องจีวรของพระพุทธองค์ มิให้ถูกหนูเข้ามากัดขาด

วิธีแก้มีทางเดียวคือ ไปบวชถือศิล แต่ต้องทำไปด้วยใจ มิใช่ทำไปเพื่อว่าแค่อุทิศ ให้หมดกรรมเท่านั้น

มิฉะนั้น ถือว่าไม่มีค่าอะไรเลย และเขาก็จะยังแค้นไม่หาย.....

พยายามทำทาน(ให้อาหาร)แก่สัตว์ทั้งหลายก่อนให้ก็อธิฐานว่าอาหารที่ใ้ห้นี้ให้ด้วยความจริงใจบริสุทธิ์ใจไม่มีการฝืนใจเราใดๆทั้งสิ้นขอให้ผลการให้ทานนี้ให้เรามีความทุกข์ในกายในใจเราเบาบางลงบ้าง. หมั่นทำทานกับเดรัจฉานบ่อยๆจะเป็นกุศลกับตัวเอง

การกระทำตอนเด็กซึ่งยังไม่รู้ผิด รู้ถูก

ยังไม่ลึกซึ้งกับบาปบุญ

จึงเป็นไปได้ที่จะเกิดการทำผิดพลาดได้โดยง่าย

เมื่อเติบโตขึ้น ...

จึงเริ่มระลึกถึงเรื่องราวที่ผิดพลาดในอดีต

เริ่มลึกซึ้งกับเรื่องบาปบุญ

..

เรื่องเวรกรรมเป็นความเชื่อตามหลักศาสนาพุทธ

แม้จริงเท็จไม่ทราบ

แต่ศาสนาพุทธมีการสั่งสอนในเรื่องอดีตชาติ

เรื่องบุญกรรมมาตลอด ให้ละชั่วทำดี

เมื่อทำแล้วอย่างแรกที่ได้รับ คือ ความสุขใจ

..

เมื่อเราทำผิดพลาดไป เราก็ควรแก้ไข

การแก้ที่ดีที่สุดคือแก้ที่เหตุปัจจัย

เมื่อทำผิดบาปกับผู้ใด ในชาติใด

ผู้นั้นก็เป็นเต้ากรรมนายเวรเราในทุกๆ ชาติ

ขอให้หมั่นทำดี แก้ไขสิ่งผิด

ทำบุญอุทิศให้ และขออโหสิกรรมต่อกัน

อย่างน้อย ....

การที่จิตประหวัดถึงด้วยความเสียใจ

ก็นับว่าเป็นการสำนึกผิดแล้ว

ถ้ามีการขอขมา ขออโหสิกรรมอย่างต่อเนื่อง

สักวันเจ้ากรรมนายเวรคงยอมให้อภัย