เราตกในสภาวะที่ทำอะไรก็โดนด่าแบบเสียหายๆทั้งๆที่ยามเขาป่วยเราเป็นคนเช็ดขี้เชดเยี่ยวให้เขา พาเขาไปร.พ ปนนิบัตพัดวีนอนเฝ้าเขาคนเดียวไม่เคยทิ้งแต่ผลสุดท้ายเขาก็ไม่เลือกที่จะรักเราเพราะเขารักอีกคนนึง ต่อให้ทำดีกับเขาแค่ไหน เขาก็ไม่เคยเห็นค่าในตัวเราเลย ทุกวันนี้ทั้งเหนื่อยใจและท้อใจมาก ไม่เคยคิดอยากจะทิ้งเขา แต่เขาพยามมีแต่คำพูดที่ถากถางจิตใจเรา บางครั้งอึดอัดใจเราให้ใครฟังก็กลายเป็นคนไม่ดีเอาเขามานินทา ไม่รุ้จะทำยังงัยวิทีไหนให้เขาหยุดนิสัยที่ทำลายจิตใจเรา เราเลี้ยงเขาด้วยใจแต่กลายว่ายิ่งเลี้ยงเราเหมือนยิ่งบาปเพราะความคิดเราในบางครั้ง ทุกวันนี้ได้แต่น้อยใจร้องให้ท้อใจ