ไม่เลย อย่าขอโทษ เพราะคุณไม่ได้ทำผิด

เราแค่อยากรู้ว่า ในสายตาคนอื่น มองจากด้านนอกเป็นอย่างไรเท่านั้นเอง

ไม่มีผิด ไม่มีถูก คุณอย่าคิดมากนะ เราฟังแล้วคิด ก่อนตัดสินใจเท่านั้น

ถึงคุณไม่แสดงความคิดเราก็ต้องหาความเห็นอยู่ดี เพราะเป็นความสงสัยใคร่รู้ในตัวเรา

เขาอาจมีความไม่สะดวกใจบางอย่างค่ะ ซึ่งเราคงก้าวก่ายมากไปกว่านี้ไม่ได้ เพราะเกรงจะกระทบคุณและเพื่อนคุณ การวิเคราะห์ ก็เหมือนการตอกย้ำ หรือหาเหตุผลลอยๆให้อีกฝ่าย ซึ่งเราเองเป็นคนนอกที่ไม่รู้จักใครเป็นการส่วนตัวเลย นี่ก็เดามั่วไปตั้งเยอะ ขออภัยด้วยนะคะ ^^

เราลังเลมานานเหมือนกัน แลพยายามหาคำตอบมาตลอด

เคยแม้กระทั่งถามเขาตรงๆ ว่า เขาอึดอัดที่คุยกับเราหรือเปล่า

เขาปฏิเสธม่ตลอด ซึ่งเราสังเกตว่าขัดกับการกระทำของเขาอย่างมีนัยสำคัญ

เชาเคยบอกว่าเราเป็นเด็กขี้เหงา เด็กเนิร์ส เลยต้องการคนคุยด้วย

ซึ่งเขาไม่ได้รำคาญ หรือ อึดอัดที่จะคุยกับเรา คุยก็คุยได้

แล้วแต่ว่าจะว่างคุยหรือมีอารมณ์คุยหรือเปล่าเท่านั้น

ความจริงเราว่าเขาเป็นคนมีความคิดดีนะ เราคุยกับเขาแล้วได้แง่คิด

มุมมองที่เราไม่เคยรับรู้มากพอดู ทั้งการจัดการชีวิต

คนบางคน เข้ามาเพื่อให้เรา"สนใจ" แล้วจากไปเพื่อให้เรา "คิดถึง"

ทุกคนมีเป้าหมายในการคบหา และรักษามิตรภาพนั้นไว้ในระดับที่ต่างกัน สิ่งที่วิเคราะห์ไป อาจจะไม่ตรงเลยก็ได้ค่ะ เพราะความจริงอยู่ในใจเพื่อนคุณคนนั้น เพียงแต่เราแนะทางออกให้จิตใจคุณสบายขึ้นเท่านั้นค่ะ จึงอยากให้คุณลองวิเคราะห์ดูอีกทีถึงการกระทำของเขา เพราะคุณเป็นเพื่อนกัน น่าจะตอบโจทย์ได้ชัดเจนกว่าเราค่ะ ...^^

คนคอยควบคุมเราเหรอ!

ท่าจะจริง เราเป็นคนที่พอใครทัก เราต้องทักตอบเพราะเกรงใจกลัวเขาว่าเราเชิดใส่ ทักมาแล้วไม่ทักตอบ

ขอบคุณนะ คุณสะท้อนได้ชัดเจนมาก

เจ

จนเราเข้าใจคนนั้นได้ เพราะเราไม่เคยนึกถึงประเด็นนี้มาก่อนเลย

เราคงต้องให้คำจำกัดความสำหรับคนนั้นใหม่

เป็นคนพอรู้จัก แม้เราจะรู้สึกเสียดายและเสียใจอยู่บ้างที่เราเสียเพื่อนไปคนหนึ่ง

แต่ก็ยังดีกว่าที่เราจะเป็นคนในคอนโทลเขาตลอดไป

เพราะ เราไม่ใช่หุ่นกระบอก

.^^___^^.

ที่แอบมาดูอยู่ห่างๆ มองว่าเขาต้องการรักษาระยะห่างไว้เท่านี้ อยากจะเป็นคนที่คอนโทรลทุกอย่างตามใจเขา เขาสบายใจแค่ใหน ก็ปล่อยไปค่ะ ถ้าคุณไม่ทัก คุณก็จะไม่รู้สึกว่าเขาคอยหลบ คอยตัดบทสนทนาไปทุกที ซึ่งจริงๆ ควรจบการสนทนาอย่างเข้าใจ มากกว่าเงียบหายไปเฉยๆ หรือว่าอยากทำให้ดูลึกลับ ซับซ้อน อยู่ที่คุณจะให้ความสนใจในระดับใหนค่ะ ถ้าต้องขุ่นข้องหมองใจอยู่ตลอด เห็นก็ทำเป็นไม่เห็นซะ สบายใจทั้งสองฝ่ายค่ะ...^^

จ้ะ แต่พอเรานิ่ง ก็ชอบมาส่อง แต่ไม่ทักเรานะ

ส่องทำไม เพราะอย่างนี้ แหละ พอเราเห็นมาส่อง เราก็ทัก

แต่พอทัก พอคุยสักพักก็เข้าแบบเดิม

เหมือนเอาใจยาก ไงไม่รู้ หรือว่าชอบแบบห่างๆ ตามห่างๆ ก็ไม่รู

จริงที่สุดค่ะ เพื่อนกัน น่าจะสบายๆมากกว่า ใครสะดวกจะทักก่อนก็ทัก ไม่ควรเล่นแง่งอนใส่กัน คงเป็นเหมือนเพื่อนเราคนหนึ่ง ทักไปเท่าใหร่ เงียบเฉย จนถึงวันนี้ เราก็ปล่อย เขาไม่อยากคบเรา ก็หยุดแคร์ เพื่อนมีทั้งโลก ให้เราเลือกคบ คบใครสบายใจก็คบ อึดอัดก็ถอย "เพื่อน" ถ้าเขาอยากคบเรา ก็คบกันไป สบายๆดีที่สุดค่ะ...

เรานิ่งแล้ว เฉยแล้ว

ตามมากก็เหนื่อย เพื่อนกันเล่นตัวไปทำไม เราไม่ทักก็ไม่ทักเรา

เราจะคอยทักทุกบ่อยๆ เดี๋ยวก็มาเบื่อ รำคาญกัน

ถ้าทักมาเราทักตอบ เพราะเขาคือเพื่อนเราอยู่

ส่วนเขามองเราเป็นเพื่อนหรือไม่ใช่ก็แล้วแต่เขา .... เหนื่อยเหมือนกัน

แค่คำว่า เพื่อน ให้ยากให้เย็น ก็ไม่อยากได้ คงไม่ตายถ้าไม่ได้เป็นเพื่อนคนนั้น....จริงมั๊ย?

ถ้าเขาชัดเจน หรือแคร์เราบ้าง เขาคงไม่ปล่อยให้เรารอนิ่งเฉยแบบนี้

หรือบางที การเงียบ คือคำตอบที่ไม่มีเสียง เพราะไม่กล้าพูดกับเราตรงๆก็ได้ค่ะ

แต่ถ้าเราต้องการคำตอบจริงๆ ต้องหาโอกาสอีกครั้ง

เพื่อปรับความเข้าใจ หรือจากกันด้วยดีค่ะ ^^...

จ้ะ ไม่มีอะไรเหมาะสมกว่าการนิ่ง ให้เพื่อนเป็นคนตัดสินใจเองว่าจะคบต่อหรือห่างหายไป สุดท้ายต้องทำใจและยอมรับในสิ่งที่เพื่อนเลือกเนอะ

ที่ตอบไปเป็นสิ่งที่เราเคยเจอมาค่ะ ทักไปหลายครั้ง เพื่อนก็เงียบเฉย ก็เลยปล่อยไปเรื่อยๆ คิดเสียว่าเขาไม่อยากคบกับเรา แต่บางคนเราก็รอ และมองว่าตัวเองพูดเรื่อยเปื่อยเกินไป เพราะความเคยชิน ถ้ามองเรื่องความสบายใจเป็นหลัก เราจะเคารพการตัดสินใจของเพื่อนค่ะ ถ้าเขาทำแบบนั้น อยากห่างก็ต้องปล่อย..

คงงั้น !!

การเว้นระยะห่าง คงทำให้คลายความตึงลงได้

ห่วงแต่ว่าการผ่อนคลายจะกลายเป็นห่างจนห่างเหิน แชเชือนกันไปเลยหน่ะสิ