ตอนนี้กลัวสิ่งที่วางแผนไว้เพื่ออนาคตของตัวเอง จะไม่เป็นไปตามนั้นค่ะ

เพราะมันยังควบคุมไม่ได้ ส่วนเรื่องสัจธรรมชีวิต การพลัดพราก กลัวอย่างไรก็ต้องพบเจอ จึงมองไปที่เรื่องของการวางแผนให้ตัวเอง ทำอย่างไรให้เราอยู่ได้ ในวันที่ไม่เหลือใคร ไม่อยากให้รู้สึกว่า สิ้นไร้ทุกสิ่งทุกอย่าง เป็นที่พึ่งให้ตัวเองและคนรอบข้างไม่ได้เลย จึงคิดแต่เรื่องนี้และภาวนาให้ได้ดังใจคิดค่ะ ไม่ถึงกับกลัว แต่กังวลเท่านั้นค่ะ วัยไม้ใกล้ฝั่งอย่างเรา ไม่กลัวตาย แต่กลัวอยู่อย่างไร้ค่ามากกว่า ^^